woensdag 4 februari 2004

Zelfportret op een woensdag

.

.
Zelfportret op een woensdag 

Laatste stuiptrekkingen, nog een tatoeage 
vasthouden aan de jeugd, puberteit 
bewijzen dat ik pijn verbijten kan 
maar voelen dat ik toch voorbij 

de veertig ben, het kraakt al links en rechts 
nu het buiten wintert in mijn knoken 
vooral dan daar waar iets werd gebroken 
gescheurd of zwaar verzeerd 

zoveel geleerd hier in dit leven 
maar last om alles te onthouden 
alweer verkouden, omdat ik dacht 
dat het wel kon – een straaltje zon 

en in een T-shirt buiten – een beetje gek 
maar net niet gek genoeg om op te sluiten. 


© bert deben

Antwerpen, haven 550, woensdag 4 februari 2004. 
Fotograaf: Dana Deben, New York, 7 sept. 2005.

 .

9 opmerkingen:

  1. Een beetje gek maakt een mens interessant, en ja, een tatoeage die er mag zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een mooi verhaal ‘
    De pijn doorstaan van die tatoes!
    Mooi op dat gespierd lichaam
    Om te koesteren. !
    Zeg het meermaals. Eeuwig jong !
    Dat beetje vergeten …. Heeft iedereen. Maar de tatoe niet ‘een unicum !
    Mooi hoor Bert op een woensdag !!
    Zo blij u te lezen. Dankje
    Geniet nu van de Donderdag
    Liefs van hieruit. ❤️
    🎶🎶🎶🎶🎶🥰🎶🎶🎶🎶

    BeantwoordenVerwijderen
  3. 20 jaar geleden
    Neen, universeel zou ik het ook niet noemen...
    Wel het tatoeëren.
    Zo oud als de mensheid.
    Overal zet, krast hij of zij
    een spoor van aanwezig-zijn
    Vergankelijkheid beheersen?
    Ik weet het (nog) niet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kunst, sieraad, genieten van pijn, vrij verslavend ...
      Bij veel volkeren zijn het eretekens die je verdient in de strijd. Een kennis (die vol staat) zei me dat elke tatoeage een depressie gedenkt.
      Voor mezelf heeft elke tatoeage (ik heb er ondertussen nog wel wat meer) een eigen reden en verhaal, maar ook een ander effect op zowel mezelf als op de buitenwereld ...

      Verwijderen
    2. Moet ik eens over nadenken.
      Is dit je eigen invulling?

      Verwijderen
    3. Natuurlijk is dit mijn eigen invulling. Ik kan me inbeelden dat er ook nog heel wat andere invullingen zijn, van stoer willen doen of 'in een dronken bui' tot heel diepgaand en kunstzinnig tot religieus en cultureel.

      Maar kunst is het absoluut (als het goed gedaan wordt natuurlijk). Mijn grootste tatoeage (nadien laten zetten) werd door een Roemeense kunstenaar op mijn huid zelf getekend, rekening houdend met hoe de spieren werken (zodat ze niet raar vervormd bij het bewegen) en pas na goedkeuring van mij (als zijnde canvas met inspraak) echt getatoeëerd.

      Verwijderen
    4. Indrukwekkend. Ook je verhaal.
      Je moet afgezien hebben....

      Verwijderen
    5. het afzien hoort er natuurlijk ook bij 😉 en is heel wisselend van plaats tot plaats - op mijn arm vond ik het zelfs aangenaam, andere plaatsen, tja, wat minder ... 😉

      Verwijderen