Hij is onlangs ontsnapt uit mij
de ietwat frêle jongeman
die steeds op zoek was naar zichzelf
en in gezelschap zelden sprak
het klikte tussen hem en mij
niet meer zo goed, er werd sinds lang
al niet meer met elkaar gepraat
hij zat daar maar, hij wachtte af
ik had hem van mij afgesloten
verzweeg bij gasten zijn bestaan
en was hem grotendeels vergeten
hij wandelde aan mij voorbij
ik zag niet eens dat hij verdween
hij is onlangs ontsnapt uit mij.
© bert deben
Vogelwaarde, maandag 25 april 2011.
prachtig!
BeantwoordenVerwijderen.. ik zag niet eens dat hij verdween ..
BeantwoordenVerwijderendat is fraai.
bijzonder mooi!
BeantwoordenVerwijderenen met een prachtige passende foto
Prachtig!
BeantwoordenVerwijderenheel mooi
BeantwoordenVerwijderenen soms voelt dat dan als een gemis aan...
ja, inderdaad, tegelijk een nodige evolutie in het leven en af en toe ook een gemis ...
VerwijderenIk heb het al een paar maal gelezen, ga het steeds mooier vinden! Heel mooi!
BeantwoordenVerwijderendank je :-)
VerwijderenWel een positieve ontwikkeling, toch?
BeantwoordenVerwijderengroei, of evolutie ... iets dat hoort bij het ouder worden ...
Verwijderenzo ongemerkt komt steeds meer ruimte...
BeantwoordenVerwijderenprachtig gedicht
Herkenbaar voor mezelf, maar geldt dat niet voor iedereen een beetje, wellicht?
BeantwoordenVerwijderenMooi Bert,zacht verdween hij
BeantwoordenVerwijderenGroots!
BeantwoordenVerwijderenRuimte voor een andere, volwassener zelf?
BeantwoordenVerwijderenMaar ver weg zal je schuchtere zelf niet zijn, niet helemaal verdwenen; niet uit het oog uit het hart.
Mooi bedacht als thema....
BeantwoordenVerwijderen