Een heel klein ikje
Op
reis in mezelf kom ik een
heel
klein ikje tegen – het is
als
altijd heel verlegen en
zegt
niet veel, alleen ‘hallo’
het
wacht wat af of grote ik
terug
zal knikken en bedenkt
dat
alles toch nog redelijk
goed
gekomen is met ons, het
bemerkt
dat ik tevreden ben en
vooral ook fier – het heeft dat
altijd
willen zijn: wie het was
maar
toen was het nog klein en
de tijden nog niet rijp – het hoopt
dat
ik voor altijd mezelf
zal mogen blijven.
zal mogen blijven.
©
bert deben
Winterberg,
maandag 07 september 2015.
ontroerend mooi!
BeantwoordenVerwijderenwat een mooie reis...
BeantwoordenVerwijderenmet een alleszeggend prachtig einde!
prachtig!
BeantwoordenVerwijderenSupermooi, Bert! Een heel wijs ikje ook, eigenlijk.
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
lieva
Het kleine ikje heeft een grote wijsheid in zich.
BeantwoordenVerwijderenHet ikje, jezelf zoals je altijd zou willen zijn, dat is mooi.
BeantwoordenVerwijderen(y)
BeantwoordenVerwijderenWat mooi Bert!
BeantwoordenVerwijderencute
BeantwoordenVerwijderenDat kleine ding is een dichter geworden, het is goed met hem gegaan, tevreden mag ie zijn.
BeantwoordenVerwijderenWat mooi dat klein ikje..
BeantwoordenVerwijderenZo mooi Bert ‘wat is dat klein ikje een grote dichter geworden 😘👏
Proficiat Bert ‘ zo blij u telkens te lezen. Dankjewel!
👍👍❤️🎵🎵
Ooh zo mooi 😍
BeantwoordenVerwijderenHet ikje
BeantwoordenVerwijderenniet groot en sterk
maar klein en wijs.
Het leeft er voort
in de schaduw van het groot ...
Kleine ikjes en ukjes worden groot, worden zichzelf, met en dankzij de andere. ✍️👌
BeantwoordenVerwijderenBijzonder origineel , Bert!…
BeantwoordenVerwijderen