Posts tonen met het label 2008. Alle posts tonen
Posts tonen met het label 2008. Alle posts tonen

maandag 20 november 2023

Ik zou graag zachtjes willen wenen om oud gemis

 


Gepubliceerd in de bundel ‘Vertalersweelde, Gaspara Stampa in de handen van Mereie de Jong’ uitgegeven door Stichting Spleen, Amsterdam, 18 nov. 2023.

Origineel geschreven te Antwerpen, 12 oktober 2008 (als 2de gedicht voor Ruud) en herwerkt te Vogelwaarde, juli 2023 als reflectie bij het gedicht ‘CCXIV - De oude liefde zit de nieuwe in de weg’ van de in 1554 overleden Italiaanse dichteres Gaspara Stampa.

vrijdag 16 juni 2023

Leven na de dood



 Het Huis


Er tekent zich een plant af
op de muur
en de luchter licht
sinds gisteren weer op

voorheen hing er maanden stilte
een grijs verleden
waaruit ze weigerde weg te gaan

er moesten kleinkinderen komen
warme kersten 
zomers met een plonsbad in de tuin

nu schijnt er licht doorheen de kamers
en blijkt er leven na de dood te zijn.


© bert deben
Antwerpen, vrijdag 01 augustus 2008,
vanwege nieuwe achterburen.
Werd aug. 2008 al een keer op het Volkskrant-blog geplaatst.


dinsdag 7 mei 2013

Oma rookte graag sigaren

.
.
Mijn oma rookte graag sigaren
per dag toch wel een stuk of tien
het liefst Havanna’s, hele zware
je kon haar door de rook niet zien
 
en ’s avonds voor het slapen gaan
dan stak ze nog een jointje op
zo kon ze beter ’t leven aan
met minder zorgen aan haar kop
 
ik mis haar hier, het was een schat
een kleurig mens vol fantasie
al was zij dan wel fel besproken
’k was fier dat ik zo’n oma had
 
soms denk ik als ik wolken zie:
wat zit zij daar weer zwaar te roken!
 
 
© bert deben
Antwerpen, zaterdag 9 augustus 2008
 
.

dinsdag 18 september 2012

Ik sla mij stuk (Tomorrow's man)

.
‘Tomorrow’s Man’ van Catherine François te Knokke-Heist - foto © bert deben
 

Ik sla mij stuk

Ik sla mij stuk op jou
als een golf tegen een rots in de branding
en niets in jou verroert
ik sla mij stuk en trek me terug
 
het schuim op de mond
het zilt in mijn verlangen om vrij te zijn
ik sla mij stuk en trek me terug en herpak me
met de wanhoop van een storm
 
steeds weer sla ik mij stuk
herpak ik mij
kom ik terug tot jou
 
tot straks
een deeltje maar
een element
wat gruis van jou
na duizend maal duizend slagen of meer
tot iets van jou
tot alles
 
tot alles weer van mij zal zijn.
 
 
© bert deben
Antwerpen, maandag 26 mei 2008. 
 

Sinds september 2009 prijkt het beeld ‘Tomorrow’s Man’ van kunstenares Catherine François op een golfbreker te Knokke-Heist.  Het beeld, een gestileerde mansfiguur, gebogen naar de zee toe, is voor 3 jaar in bruikleen gegeven aan natuurelementen als zand, wind en zout en water, die vrij spel krijgen om het kunstwerk af te werken qua vorm en kleur. 

Het beeld moest echter al snel zijn meerdere in het krachtige natuurgeweld van de zee erkennen en werd van de golfbreker gespoeld, maar nadien versterkt weer terug geplaatst.  Later zou het ook nog aan een ‘beenbreuk’ gerepareerd moeten worden, maar ondertussen trotseert het nog steeds weer, wind en zee. 
 
Op onderstaand filmpje kan men in het kort het wel en wee van de ‘Tomorrow’s Man’ volgen:

 


zondag 19 augustus 2012

The Lady in Red

.
Foto: Tima Sergeev - model: Alcozaic

 
     The Lady in Red
                         (in een volkscafé)
 
     Walter komt binnen
     in een zomerse jurk
     “het is weer om te fietsen!” zegt hij
 
     zijn benen zijn bleek nog
     zijn borsten zijn klein
     maar al wie hem ziet hier is blij
 
     de man aan de toog vraagt
     wat Walter wil drinken
     en schuift spontaan een barkruk er bij
 
     Walter begroet hem
     met een zoen op de mond
     en zegt “een Westmalle voor mij!”
 
     de man aan de toog vraagt
     “en hoe gaat het met jou?”
     “het is weer om te fietsen!” zegt hij.
 
 
     © bert deben
     Berchem, café Rood-Wit, zondag 4 mei 2008.


donderdag 5 januari 2012

Een mooie dag voor het verdriet

 
 beeld: tussen vertwijfeling en hoop - Winke Besard
 

Een mooie dag voor het verdriet
het regent buiten schijnt de zon
en dan weer wel en dan weer niet
ik wou dat ik het grijpen kon

de bomen staan ontzettend stil
ondanks de wind wil niks bewegen
met vlagen weet ik wat ik wil
zo wisselvallig als de regen

dan schijnt de zon weer in gedachten
het regent dan weer zonneschijn
zo neem ik afstand van de pijn
en dan weer wel en dan weer niet

ik voel de koude weer verzachten,
een mooie dag voor het verdriet.


© bert deben
Antwerpen, woensdag 27 juli 2005.


Op vraag van Lisa van Muylecom, Nederlands-Canadese musicienne en beschermdame der schone kunsten, werden bij enkele gedichten van mij, in 2008 door Max Knigge liederen in oude stijl gecomponeerd.  Arda maakte bij de compositie voor dit gedicht dan weer een mooie fotocompilatie:



 Tekst: Bert Deben
Muziek: Max Knigge
Fotografie en compilatie: Geroma (Arda)
.

dinsdag 30 augustus 2011

De zon is eindelijk terecht !




 
Ik heb wat wolken afgedaan
opgeplooid en weggelegd
en dan de zon weer schijnend aan
de blauwe hemel vastgehecht

want het is zomer zogezegd
en zo eenvoudig moet dat gaan
de zon is eindelijk terecht
en geeft weer glans aan het bestaan

zo kleur ik soms in mijn gedichten
het grijze graag een beetje bij
en schilder ik wel eens een lach
op minder vrolijke gezichten

het leven gaat te kil voorbij
het dus wat warmer maken mag.


© bert deben
Deulin (Hotton), 15-17 augustus 2008, voor Lisa.
.

woensdag 23 maart 2011

De verbazing van Mien

.






.
De verbazing van Mien
.
"Stel je maar voor ...', sprak Mien de koe
nog van haar melk en aangedaan –
geduldig hoorde Fien het aan,
al was het tot vervelens toe :

"... Sta ik daar rustig in de wei
mezelf te zijn, wat gras te grazen,
mijn ogen groot van het verbazen :
komt daar opeens een trein voorbij !"

vol rust sprak Fien : "Ach Mien, die trein,
die heb je al zo vaak gezien,
die komt hier 10 maal daags voorbij,
dat kan toch niet zo'n drama zijn !?"

"Stel je maar voor ...", herkauwde Mien
"... en telkens weer verbaast dat mij !"

 
© bert deben
Mildura, Australia, zaterdag 23 februari 2008.

.

donderdag 20 januari 2011

Leven en liefde met HIV

.


Voordracht Leven en Liefde met HIV
samengesteld voor het Kunstenfestival Circa - Antwerpen 2009
.
  
Het internationale kunstenfestival Circa 2009 te Antwerpen had als thema ‘Erbij horen / to belong’ – zo ook de bijhorende poëziewedstrijd, waarvoor ik met mijn gedicht ‘Ik ben een kikker die gekust wil worden’ (een gedicht over leven en liefde met HIV) de derde prijs mocht ontvangen.  Hierdoor werd ik ook uitgenodigd om een korte voordracht te houden tijdens het festival zelf.
 
Het bewuste gedicht, alsook het gedicht ‘Hoe ernstig wordt de liefde’, schreef ik in 2002 voor een vriend die al heel wat jaren seropositief was – in mei 2002 droeg ik deze en enkele andere gedichten ook al voor tijdens Aids Memorial te Antwerpen. Het derde gedicht schreef ik op 1 december (Wereld Aids Dag) 2008 en rondt het geheel optimistischer af, toch ook wel passend bij de sterk verbeterde medicatie en levensomstandigheden voor mensen met HIV nu.
 
De voordracht zou ik ook later nog verschillende keren brengen op andere plaatsen, als lezing op zich, of als een onderdeel van een uitgebreidere voordracht ...

Ik laat graag de gedichten voor zich spreken :  
 
 
Hoe ernstig wordt de liefde
 
 
Hoe ernstig wordt de liefde
als je weet dat zij kan doden
als ik je zeg: het is verboden
om tot het uiterste te gaan
en ik ook jou dan onvoldaan
en heel vertwijfeld zie verdwijnen
 
ik leg de brieven die ik kreeg van jou
voorzichtig weg en hoor
alleen nog maar de klok die stoort
zo uur na uur en dagenlang
tot elk detail van het behang
een stukje leeft met mij
 
zo sluit ik langzaam de gordijnen
zoals de hoop die ik nog had
jou ooit nog weer te zien
en met de vraag
of ik een volgende keer
niet beter zwijg misschien
want net zoals een ander heb ik noden
 
hoe ernstig wordt de liefde,
als je weet dat zij kan doden.
 
 
© bert deben
Antwerpen, 21 januari 2002, voor Patrick.
 
   
 
Ik ben een kikker die gekust wil worden
 
 
Ik ben een kikker die gekust wil worden
maar niemand komt nog dichterbij
men weet dat ik iets giftig heb in mij
nochtans ben ik veel meer dan dat
 
ik ben de liefde
diep in bloed gevangen
ik ben twee armen van verlangen zat
ik ben een donzen deken dat graag warmte geeft
 
een vuurrood laken van fluweel
ik wil de lust zijn die opnieuw herleeft
het zonlicht in verduisterd leven
en ’s avonds ook de maneschijn
 
voor wie mij toch die kans wil geven,
voor wie ik toch nog prins mag zijn.
 
 
© bert deben
Antwerpen, 10 februari 2002, voor Patrick
 
 
 
De liefde wachtte geduldig af


De liefde wachtte geduldig af
geschopt en afgewezen, dood gevroren
weer ontdooid en weer verrezen
en altijd nog een beetje bang
 
ze wachtte, maar al lang niet meer
op eeuwigheid, haar dromen kwijt
zag zij in winterse seizoenen
de schoonheid zelfs in het vergaan
 
maar plots zou zij er toch weer staan
rijzig, reikend en ontdaan
van alle pek en veren
om dan, door niemand nog verwacht
 
fluisterend te beweren : ik besta !
 
 
© bert deben
Vogelwaarde / Antwerpen, 01 december Wereld Aids Dag 2008.
 

Voor informatie over ‘Leven met HIV’ in Vlaanderen kan men terecht bij Sensoa :
In Nederland, kan dit bij de HIV vereniging Nederland :
hivnet-nl


'Hoe ernstig wordt de liefde' en 'Ik ben een kikker die gekust wil worden' werden gepubliceerd in 'Dansen in het luchtledige - Leven met HIV' de autobiografie van Patrick Reyntiens, geschreven in samenwerking met auteur Luc De Keersmaecker
 

zondag 16 januari 2011

Patsy Cline

.

















 



Patsy Cline
.
Er was vannacht een western fuif
dress code verplicht, geen ondergoed
mijn boots, een jeans, een cowboyhoed
terwijl ik stro en leder snuif

mijn auto in en volle gas
cowboys ride and glide like hell !
mijn achterwerk ! het leek me wel
of Patsy Cline gestorven was

het bulkte niet echt van plezier
en ook al niet van droomfiguren
meer Elvis in zijn laatste jaren
en aan de toog slechts Hollands bier

zo’n fetish night kan heel lang duren
als je naar een klapdeur zit te staren.


© bert deben
Eindhoven/Antwerpen, zondag 30 maart 2008


Het gedicht werd genomineerd voor de Poëziewedstrijd HolebiHuis Vlaams Brabant, Leuven 2009 en gepubliceerd in de bloemlezing ‘uitgelicht’
Patsy Cline - "Crazy"
 
 

.

zaterdag 10 oktober 2009

De dood staat naast mij, hij wacht ...

 

De dood staat naast mij
. 
De dood staat naast mij, hij wacht
hij luistert, naar hoe ik adem haal
hij kijkt bezorgd, ik adem zacht
ik adem langzaam maar normaal
 
hij luistert, naar hoe ik adem haal
hij hoopt dat ik misschien alsnog
ik adem langzaam maar normaal
’t moet ongedwongen gaan, maar toch
 
hij hoopt dat ik misschien alsnog
soms gaat het vlugger met wat bijstand
’t moet ongedwongen gaan, maar toch
boven mijn mond zweeft nu zijn hand
 
soms gaat het vlugger met wat bijstand
de dood staat naast mij, hij wacht
boven mijn mond zweeft nu zijn hand
hij kijkt bezorgd, ik adem zacht.
 
 
© bert deben
Antwerpen, dinsdag 27 mei 2008.


Dit gedicht werd mee opgenomen in ‘Ademtocht’ van Linda Wormhoudt:
.


Ademtocht.

Verhalen over de dood.

De dood is de man met de zeis, de rustbrenger, de insluiper, maar ook de welkome gast. De dood is alles en niets. De dood confronteert ons met wat we vrezen, wat we verwachten, dat wat we kennen, ontkennen, erkennen. De dood is deel van ons leven, of we willen of niet.
 
 
 

.
De dood als onlosmakelijk onderdeel van het leven heeft sjamaniste Linda Wormhoudt altijd al gefascineerd. Ze deed veel onderzoek naar rituelen rond de dood in verschillende culturen, omdat deze veel vertellen over mensen en het leven dat ze leiden. Ze kent zelf een aantal gezichten van de dood en weet dat hij aan ieder mens weer iets anders van zichzelf laat zien. Vaak gekleurd door cultuur of achtergrond, soms door angst, soms door hoop. De dood trekt zich niets aan van grenzen, de verhalen spelen zich dan ook af tegen verschillende culturele achtergronden en in verschillende tijden.

Coby Schilder tekende met potlood bezielde portretten van enkele hoofdpersonen. Niet van de dood zelf, want zoals u weet heeft die vele gezichten. 

Tijdens de presentatie van het boek op 10 oktober 2009 te Amsterdam mocht ik enkele gedichten voordragen over de dood.


In memoriam: Linda Wormhoudt maakte 24 juli 2023 zelf de overstap naar de andere wereld, een mooi in memoriam kan je vinden op: In Memoriam: Linda Wormhoudt 1966-2023 | Ancient Herstory