Schaduwtanka

 .

Twee seizoenen voor Bert - Cees van der Pluijm (alias Peter Coret)

Twee seizoenen voor Bert 

I.  

De lente komt. Een wereld van clichés

Gaat zelfgenoegzaam ronkend voor ons open

Een jonge liefde bloeit – het oude liedje –

En zet zijn nagels vrolijk in je vlees  

Je zou wel willen jubelen en hopen

Dat alles goed blijft, maar je hoofd verbiedt je

Hartstochtelijk te zijn en zonder vrees

Je moest het vroeger vaak genoeg bekopen  

De angst van wie verliefd is voor verlies

Maakt alles broos en breekbaar als een vlies

Van ijs na nauw een enkel nachtje vorst

 

De angst die ik verafschuw en verkies

Omdat hij de ontroering met zicht torst

Van liefde en een niet te lessen dorst 

 

II.  

Nu legt het licht zich met een gouden glans

Als zacht fluweel op ’t felgekleurde blad

De milde middagzon krijgt nog een kans

Haar toverspel te doen met laan en pad  

Straks zal de storm de kale takken deren

En breken wat de stoere drager was

Van bloem en vrucht. Wie zou het kunnen keren?

De winter komt. Wij gaan op Gods kompas  

Zo zou de echte dichter vroeger dichten

En in ’t sextet bleek ook zijn herte moe

Zijn ogen dof als uitgedoofde lichten  

Hij schreef vol romantiek zijn woordenspel

Van liefde die vergaat, met tranen toe

Maar wij, wij doen dat niet, mijn vriend. Of wel? 

 

Cees van der Pluijm (12 jan. 1954 – 14 dec. 2014)

alias Peter Coret 

 

 

Uit ‘Het Lustprieel’ – uitgeverij de Prom, Baarn, 1984 – een keuze uit gedichten die eerder werden gepubliceerd in het Nijmeegse blad Pink. De bundel bevat voor de helft gedichten van Cees Van der Pluijm (alias Peter Coret) en voor de andere helft gedichten van Jos Versteegen (alias Robert Alquin). 

 

Voor mij was de bundel ‘Het Lustprieel’ een aangename ontdekking midden in mijn outingsperiode – niet enkel beschreven de gedichten zonder schroom het leven van de homoliefde in al haar vormen, maar het gaf mij, als nog zoekend dichter, ook een prikkel om meer te doen met zowel de klassieke sonnetvorm als met de drang om mijn leven in gedichten neer te schrijven (wat uiteindelijk zou leiden tot een 1000tal dagboekgedichten, waarvan er al een heel deel op dit blog staan en enkele zelfs in de prijzen vielen). 

 

Later zou de bundel een beetje verdwijnen tussen de vele andere bundels in mijn poëziebibliotheek, tot ik het spijtige nieuws vernam van het veel te vroege heengaan van Cees van der Pluijm op 14 december 2014. Met veel plezier herlas ik nog een keer al de gedichten van ‘Het Lustprieel’ en tot mijn verbazing ook de mini cyclus ‘Twee seizoenen voor Bert’ – alsof het voor mij geschreven werd – ik had het een mooie eer gevonden als ik die Bert had mogen zijn.  

 

Meer over Cees van der Pluijm (Dichter, toneelschrijver, prozaïst, essayist, criticus, recensent, columnist en voorvechter voor homorechten) kan men vinden op onderstaande links: 

http://www.nederlandsepoezie.org/dichters/p/pluijm.html 

http://www.vanderpluijm.demon.nl/ 

Je bent van huid

 .

.
Je bent van huid

.

Je bent van huid, je bent van vlees

ik tast en streel met beide handen

en zoen en proef en zet mijn tanden

voorzichtig op een harde pees  

ik peuzel zacht en bijt dan door

en zie hoe jouw gezicht vertrekt

terwijl het toch genot verstrekt

als ik weer zoen als net daarvoor  

en alsmaar hard met zacht verbind

en zacht met niet echt weten wat

er kort daarna gebeuren zal

of je gestraft wordt of bemind  

ik streel en kras en fluister dat

het altijd kan en overal. 

 

© bert deben

Vogelwaarde, vrijdag 26 december 2014, 2^de kerstdag.

 

 

Werd gepubliceerd in de bundel 'Erotica, 150 erotische gedichten voor bijna niets'

(uitgeverij Spleen, A'dam 2015), samen met nog 2 gedichten van mijn hand:

'Naakt sta ik en kaalgeschoren' en 'Gay Pride'
Foto: my skeletons © bert deben, New York 7 sept 2005.

 

Een edelhert langs de weg naar Gent

.

                                                                                                                         fotocollage: David De Backer

 

. 

Een Edelhert
. 
Een edelhert langs de weg naar Gent

werd als dusdanig niet herkend

omdat het beest, wel heel geniaal

vermomd was als lantaarnpaal 

het is, zo fluisterde het vol argwaan

soms beter om voor paal te staan

dan op een feestmenu

als avondmaal. 

© bert deben

Rendeux, 27.05.2003, voor Dana.
 

Dichter in de winter

.

Pied-à-terre

 

Pied-à-terre  

.

De dichter houdt graag een voet aan de grond

terwijl hij zoekt naar gevoel of een zin

naar al wat hij denkt dat een nieuw begin

zou kunnen zijn – hij beoogt, hij kijkt rond  

wie hem voorbij loopt, wat men achterlaat

een indruk, een ruwe schets, een idee

hij registreert, schrijft het op, neemt het mee

plooit het samen, staat dan recht en verlaat  

zijn bankje, het park, de hangende brug

van waar hij kijkt naar hoe mooi men ginder  

de verte aanschouwt, hij mijmert, hij denkt

als ik daar, als ik ooit … hij fronst, neemt vlug  

het blad en schrapt, want soms kan het minder

terwijl hij reeds van ginds naar zichzelf wenkt. 

 

© bert deben

Zondag 16 november 2014, stadspark Antwerpen.  

11 december 2014 werd ik eigenaar van een appartement waarvan ik vroeger altijd dacht: Dààr zou ik willen wonen! Veel kleiner dan waar ik voorheen woonde, maar wel 10 hoog (dus eigenlijk een pied au ciel !) met zicht op een groot deel van Antwerpen en vlak bij het stadspark, een favoriete plek om te schrijven.
  

     In een ver verleden was het slechts 4 hoog en een hotel: 

       Loosplaats eind 19de eeuw, scan uit '100% Expo' N°26, Cultuurmagazine van de Provincie Antwerpen.  

 

Het huis waarin wij samenwoonden

.

 

 

Kleine bijhorende note:  

 

Zaterdag 6 december werd een compromis getekend voor de verkoop van het huis waar ik 18 jaar lang wel en wee mocht beleven en beschrijven.  Als ode aan het huis o.a. dit gedicht, alsook hier onder nog enkele links naar andere gedichten die ik er schreef:

 

- Ik schrijf mij in gedichten neer

- De liefde kent geen nederlagen 

- Zo kwetsbaar sta ik plots weer in het leven 

- Je ruimt mijn resten op en gaat tekeer 

- Ik raam de maten van jouw meubels

- Na het vrijen steek ik een gedicht op

- Ik streel het bed waar jij en ik begon

- Mijn grote vrees 

- Stadstuintje 

- Eindelijk Thuis