De eerste blaadjes

                                                                                                   
                                                                                  

                                                                                                                          .

De eerste blaadjes

vallen al - nog even en

het is september

 

 

© bert deben

Antwerpen L.O., 29 augustus 2013.

 

 

 

 

De Verbindingspoort - Gülnar Yoldaș

.

.
Tijdens het poëziefestival ‘Het Park Vertelt’ mocht ik kennis maken met  dichteres/performer Gülnar Yoldaș.  Bij haar Verbindingspoort maak je even de tijd om stil te staan, in de ogen van de ander te kijken en je in het moment verbonden te voelen met jezelf, maar ook met de ander.  Daarna mag je op je gevoel een gedicht uitkiezen uit haar bundel ‘Kom naar buiten’ en luister je naar dat gedicht. Niet meer, maar ook niet minder ...

Ik koos onderstaand gedicht uit en verbaasde me er over hoe mooi het paste bij de gedachten die ik net daarvoor had tijdens het stiltemoment.  Met dank aan Gülnar om het gedicht hier te mogen plaatsen:

  

Ben je er klaar voor ?
 .

‘Misschien over honderd jaar’

zei jij

‘Dat duurt te lang’ zei ik

‘Hoe moet dat dan?

Wie zal de wereld

veranderen?’

zei jij

‘Ik’

zei ik

Jij keek verbaasd

Jij vond mij zeker een fantast

 

Maar nee schat!

Ieder ik

zoals jij en zoals ik

kan door

in plaats van toeschouwer

speler te zijn

die honderd jaar

tot één dag terugbrengen

 

Zeg maar ben je er klaar voor

om vanuit je impuls in het leven te stappen

en

jouw spel te spelen?

 

 

Gülnar Yoldaș

 

 

Meer info over Gülnar Yoldaș kan men vinden op haar webstite:

http://www.gulnaryoldas.nl/

 

.

Verdronken Land

.

digitaal beeld: ‘Seashore’ van Aaf Woldinga

 

 

Verdronken Land

.

Het noodweer kende geen genade

verzwolg, verslond en overspoelde

wat mens aan land voor zich bedoelde

tot alles weer in water waadde

 

het kolkte ver voorbij het strand

en brak door dijken en door muren

een levenswerk in weinig uren

verdween in een verdronken land

 

de zee werd om haar storm gevreesd

maar kon men deze kracht voorzien

of diens verwoesting langs de kusten

 

alsook hoe stil een tijd nadien

het water toch weer zou gaan rusten

alsof het nooit was hels geweest.

 

 

© bert deben

Antwerpen + Vogelwaarde, augustus 2009

oorspronkelijk geschreven voor de poëziewedstrijd ‘Verdronken Geschiedenis’ 

van de Stichting Cultureel Erfgoed Zeeland

 

 

In 2013 genomineerd voor de Citer-poëzieprijs ‘Gedichten & Beelden’ van Het Park Vertelt te Oosterbeek, een wedstrijd waarbij een gedicht moest passen bij één van de zes kunstwerken die daarvoor werden uitgekozen, in dit geval bij 'Seashore' van Aad Woldinga. De genomineerde en publicabele gedichten werden opgenomen in een bundeltje dat op het festival te koop werd aangeboden en in bijlage werd meegezonden met het eerstvolgende nummer van het tijdschrift Poëziepuntgl.

Er werd ook nog een tweede gedicht van mij genomineerd: ‘Verheven', bij de foto‘Still’ van Karin Methorst - dit kan men lezen door te klikken op: 'Verheven'

Het uitgestelde poëziefestival 'Het Park Vertelt' ging door op zondag 25 augustus 2013

Winnaar van de Citer-prijs 2013 was de Belgische dichter Paul Vincent.

Molenwieken - Johanna Pas

.

 

 

Johanna Pas schrijft heel intens en melancholisch werk

en weet dat ook heel overtuigend te brengen op podium

meer van haar kan je lezen in haar bundels

'Alleen met jou' en 'Soms gaan bomen staande dood'  

of op haar website: http://www.johannapas.be/core/ 

  

Stilleven met rabarber

.

 

 

 

tussen pluk en pot

nog even een stilleven

voor de eeuwigheid

 

 

© bert deben

Vogelwaarde, dinsdag 20 augustus 2013.

 

 

 



Ik kijk van op mijn kleine wolk

Cloud Boy by Rhode Montijo

 

 

Ik kijk van op mijn kleine wolk

naar hoe vandaag de wereld draait

naar al de mensen, naar het volk

en naar de wind en hoe die waait

 

naar links, naar rechts en soms ook stil

waarbij ik kijk naar alle kanten

en niet goed weet naar waar ik wil

al heeft ook stilstaan varianten

 

de ene zoekt, een ander ziet

in hier en nu of het verleden

wat hij voorheen misschien niet zag

 

ik zelf, ik zit en ik geniet

zonder iets van plan te smeden

gewoon omdat het even mag.

 

 

© bert deben

Antwerpen, donderdag 15 augustus 2013.

Dit gedicht kreeg een eervolle vermelding van zowel de vakjury als de publieksjury voor ‘Beste FB-beeldgedicht 2013’ – in diezelfde wedstrijd kreeg ik de 1^ste prijs voor mijn gedicht ‘De ijsbeer zwemt’.

Uit het juryverslag:
Toelichting jury-beoordeling:

Over de drie winnaars:

1. De ijsbeer zwemt, Bert Deben.

Verhalend rondeel waarin de dichter stelling neemt tegen het lot van de ijsbeer die ten onder gaat aan het economische belang van de mens. Het onderwerp is een modern protest tegen de milieuvervuiling, zonder dat hierbij het vingertje storend wordt opgestoken; een krachtig gedicht, dat prachtig bij het beeld past. Het speelt met de menselijke emotie, soms op het randje van het melodrama. Het is mooi consequent in ritme en rijm. De twee rijmklanken (kenmerk van het rondeel) doen nergens dwingend aan.Toelichting jury-beoordeling:

Over de drie winnaars:

1. De ijsbeer zwemt, Bert Deben.

Verhalend rondeel waarin de dichter stelling neemt tegen het lot van de ijsbeer die ten onder gaat aan het economische belang van de mens. Het onderwerp is een modern protest tegen de milieuvervuiling, zonder dat hierbij het vingertje storend wordt opgestoken; een krachtig gedicht, dat prachtig bij het beeld past. Het speelt met de menselijke emotie, soms op het randje van het melodrama. Het is mooi consequent in ritme en rijm. De twee rijmklanken (kenmerk van het rondeel) doen nergens dwingend aan.Toelichting jury-beoordeling:

Over de drie winnaars:

1. De ijsbeer zwemt, Bert Deben.

Verhalend rondeel waarin de dichter stelling neemt tegen het lot van de ijsbeer die ten onder gaat aan het economische belang van de mens. Het onderwerp is een modern protest tegen de milieuvervuiling, zonder dat hierbij het vingertje storend wordt opgestoken; een krachtig gedicht, dat prachtig bij het beeld past. Het speelt met de menselijke emotie, soms op het randje van het melodrama. Het is mooi consequent in ritme en rijm. De twee rijmklanken (kenmerk van het rondeel) doen nergens dwingend aan.5. Van op mijn kleine wolk, van Bert Deben
Een gedicht dat qua vorm en inhoud helemaal klopt. Met zijn lichtvoetige toon biedt de dichter de lezer een plezierig vermaak. Wat ritme en rijm betreft gelden hier dezelfde complimenten als voor het winnende gedicht ‘De ijsbeer zwemt’, van deze dichter. Bert Deben toont zich hiermee een zelfverzekerd dichter die beschikt over een consequent en herkenbaar handschrift.

gepubliceerd in 'Po-e-zine' jg 2 nr 8 met een speciale editie rond de wedstrijd: Po-e-zine jg 2 nr 8 - 2014
gepubliceerd in Schoon Schip jg 22 nr 1 - 1 maart 2015

1938 - Yvonne Broekmans

 

1938

.

Ik neem mijn vaders handen want ze trillen

Ze ruiken naar de wilgen bij de sloot
waar hij mij zelfgemaakte fluitjes bood
als 't  hout zo jong was dat je het kon schillen.
 
Het voelt niet zo vertrouwd als ik zou willen.
Ondanks het hoorbaar fluiten van de dood
is zijn geheim voor mij nog steeds te groot.
Hij schokt. Ik hoor mezelf om uitleg gillen.
 
Je moeder was heel wijs. Ik had geen klagen.
Zijn hand schuift los. Hij reikt met moe gebaar
een foto aan als antwoord op mijn vragen.
 
Twee jonge mannen, armen om elkaar.
Het was, zegt hij, zo anders in die dagen.
De achterkant schrijft 'eeuwig' en het jaar.
 


Yvonne Broekmans
 

Won de Apollo Poëzieprijs Amsterdam en de George Leroyprijs Waregem.
Verscheen eerder in Maatstaf, Bloemlezing Gedichten 2000 Davidsfonds, Nymph, Lyra, Opspraak en Poëziepuntgl.
Geplaatst met sympathieke toestemming van Yvonne Broekmans.
 

.

Als ik de onrust voel ...

 

 

Als ik de onrust voel

. 

Als ik de onrust voel zet ik me neer

en denk aan wat er mis kan gaan, hoe laat

het is, hoe vroeg ik straks weer op moet staan

hoe saai soms ook en hoe ik alles heb gezien 

 

terwijl ik alsmaar verder denk zie ik

me voor de spiegel staan, ik was en scheer

maar niet te veel – een beetje baard is nu

weer in – ik zet muziek op en bezin

 

terwijl ik dan mijn tanden poets, of ik

moet blijven of moet gaan, de klok slaat 12

een mooi uur denk ik om te slapen en

daarna doe ik kleding aan die kennelijk

verlangt naar meer, om twijfelend alsnog

 

de deurklink brandend in de hand

 

uiteindelijk dan toch.

 

 

© bert deben

Vogelwaarde, maandag 5 augustus 2013, voor Anne.