vrijdag 29 mei 2009

donderdag 14 mei 2009

God stond aan de bar en dronk een biertje ...



Ik kreeg een naam

God stond aan de bar en dronk een biertje
een lachje vol onzekerheid, om wat niet was
maar wel kon zijn, de deur stond op een kiertje
vroeger keek hij door me heen, als door een glas

half vol, half leeg, een slok om af te wegen
toch maar weer de duisternis, wat men er ook
beoogt, men komt vooral zichzelf daar tegen
behoeftig, in nevelen van tabaksrook

toen stond hij daar, doelbewust en pal voor mij
bestemming telde nog niet mee, ik vond
als meestal niets om mij aan vast te houden
ook geen belang, het was te laat en snel voorbij

tot dat hij zei dat ik voorheen nooit echt bestond 
ik kreeg een naam, een zin die zich ontvouwde.


© bert deben
Antwerpen, donderdag 14 mei 2009, voor Ruud. 
 


maandag 30 maart 2009

Genesis – dag 1, het startsein


Genesis – dag 1


God geeuwde, rekte zich uit
keek door het niets naar de eeuwigheid
verveling, weer het zelfde als altijd
de maandag waaide zijn hemel binnen

niets bestond, zelfs geen Godinnen
misschien moest hij er één creëren
maar wat en waar en hoe beginnen
en wat als zij zich tegen hem zou keren
als niets bestaat gaat niets verkeerd

toen drong het leven tot hem door
hij leunde achterover, staarde
voor zich uit en rolde uit zijn neus
een keutel, keurde die geconcentreerd
kreeg een inval
               en schiep ‘de Aarde’.
                                                                                                                                                                                                                             

© bert deben
Antwerpen, maandag 30 maart 2009.


Geplaatst voor Assyke, die een oproep deed om een blog te plaatsen rond het thema ‘Startsein’
.

zondag 22 maart 2009

Landschap in beleg - Doel, een dorp dat op verdwijnen staat

 
.
Landschap in beleg
.
Er is geen doel om te verdwijnen
ik wil een dorp van mensen zijn
maar langs mijn dijken en mijn velden
spoelt verleden mij voorbij

ik kijk ontredderd naar de Schelde
waar de schepen mij bedreigen
en bruin verroest en grijs bewolkt
de buizen naar de afgrond leiden

een put, ontvolkt om te versterven
de huizen barstend in de nacht
en kaal geplunderd en verminkt
ben ik een landschap in beleg

ik wortel mij in Vlaamse polder,
maar zak in wanhoop verder weg.


© bert deben
Antwerpen,  juli 2008, voor de poëziewedstrijd DorpsDichterDoel.

Eervolle vermelding ‘DorpsDichterDoel’ - Doel, 21 maart 2009.
Gepubliceerd in de verzamelbundel 'BEDICHTING VAN EEN DORP', 
gedichten voor Doel en als poster opgehangen aan een verlaten woning in Doel:
 

Voor wie meer wil weten over Doel, een dorp dat plaats moet maken voor de expansie van de Antwerpse haven en reeds een jarenlange doodstrijd moet ondergaan:

http://www.doel2020.org/

donderdag 19 maart 2009

Vader vangt weer duiven in de tuin

.

 
Vader vangt weer duiven in de tuin
en rijdt langs velden hazen aan
verblind als zij te wachten staan
op boter, kruiden en ajuin
 
gestoofd zijn zij het best met bier
en af en toe met achterdocht
omdat het niet van moeder mocht
vertelt hij zachtjes met plezier
 
maar vroeger toen het oorlog was
en hij de oudste van drie wezen
was hij in stropen zeer bedreven
 
terwijl hij peuzelt van ’t karkas
kan ik in vaders ogen lezen
hoe hij het weer zit te beleven.
 
© bert deben
Antwerpen, donderdag 24 april 2008, ode aan vader 
voor vaderkesdag.
.

dinsdag 17 maart 2009

Master B.



Je ziet jezelf niet zoals ik jou zie
ik zie de schoonheid, jij de fouten
ik kruid, wat jij dan ongezouten
mankementen noemt, maar ieder die

rond jou kritiek durft te verschaffen
krijgt met mij te doen, dus nu ook jij
en er gaat geen dag te snel voorbij
dan die waarop ik jou mag straffen

terwijl ik jou met strelingen bedreig 
zoen ik jou tot je zegt dat je mooi bent  
en dring ik in jouw verwachtingen binnen
totdat je gelooft dat je wordt verwend

maar niets is minder waar, wat ik verzwijg
is hoe streng ik jou voor mij wil winnen.


© bert deben
Antwerpen, dinsdag 17 maart 2009, voor Ruud.


 

vrijdag 27 februari 2009

Het koesteren van pijn



De deur gaat dicht, ik lijk te wenen
althans zo voelt het diep van binnen
maar tranen volgen niet, slechts zinnen
ik baken af wat is verdwenen

gevoelens worden omgezet
in welgetelde lettergrepen
het hart nog even uitgeknepen
in weer een vorm van een sonnet

de dichter zou gevoelig zijn
omdat hij alles kan omschrijven
gemis, gevoel, verlies, verdriet
het altijd koesteren van pijn

maar 't moeten veertien regels blijven
veel meer emotie duldt hij niet.


© bert deben
Antwerpen, vrijdag 27 februari 2009,
nadat Bob de sleutel afgaf en ik de deur sloot. 


donderdag 26 februari 2009

De liefde kent geen nederlagen ...

.
 foto: © bert deben – New Zealand, Lake Tekapo, november 2010
 
.
Zo gaat het soms ...
.
Zo gaat het soms, zo zijn de dagen
ze eindigen, ze gaan voorbij
zo ging het ook met jou en mij
met minder antwoorden dan vragen
 
soms valt het moeilijker te dragen
de grote wegwerpmaatschappij
maar beter zo dan medelij
de liefde kent geen nederlagen
 
de liefde kent slechts het ervaren
de zon die door de wolken schijnt
en alles even warmer maakt
tot dat het koelt – zo zijn de jaren
 
van elk seizoen dat weer verdwijnt
rest iets dat zoet
           en iets dat bitter smaakt.
 
 
© bert deben
Antwerpen, donderdag 26 februari 2009, voor Bob.
.