Het koesteren van pijn

De deur gaat dicht, ik lijk te wenen

althans zo voelt het diep van binnen

maar tranen volgen niet, slechts zinnen

ik baken af wat is verdwenen

gevoelens worden omgezet

in welgetelde lettergrepen

het hart nog even uitgeknepen

in weer een vorm van een sonnet

de dichter zou gevoelig zijn

omdat hij alles kan omschrijven

gemis, gevoel, verlies, verdriet

het altijd koesteren van pijn

maar 't moeten veertien regels blijven

veel meer emotie duldt hij niet.

© bert deben

Antwerpen, vrijdag 27 februari 2009,

nadat Bob de sleutel afgaf en ik de deur sloot.