Voorstelling van mijn debuutbundel 'Na het vrijen steek ik een gedicht op'

.

de bundel was verkrijgbaar bij Kartonnen Dozen, 

of kon besteld worden via Epo, Standaard, Bruna, Eci, e.a.

vanwege het stoppen van uitgeverij Kartonnen Dozen 

is de bundel vanaf 27 okt. 2022 enkel nog verkrijgbaar via mijzelf 

bestellen kan via een reactie hieronder of via mijn FB pagina: https://www.facebook.com/BertDebenDichtbundel/

of https://www.facebook.com/bert.deben
.
Uitgebreid interview over het ontstaan van de bundel op:
Zizo-interview: de dichter ontmaagd

Sfeerbeelden van de zeer geslaagde

voorstelling van mijn debuutbundel 

'Na het vrijen steek ik een gedicht op'

27 maart 2016 in het Roze Huis

met Dirk Van Bel (viool)

en Johanna Pas (uitgeverij Kartonnen Dozen)

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

  

 

met dank aan Jörg Pyl, Rudy Thewis, Dana Deben

+ Ingrid Smaling en Hilde Van Looveren

voor de foto's en sfeerbeelden.

 

Afscheid (Brussels Airport)

 

uit de bundel: 'Na het vrijen steek ik een gedicht op' 

© bert deben, Zaventem, zondag 10 februari 2008, voor Bob

2 jaar nadat ik 'Broodje Liefde' schreef.

 



Balkongedicht 1, jaargang 2, de lente

.

.

Balkongedicht 1, jg 2  

.

Beneden steekt de lente

de straat over – aan de ene kant

een beetje herfst nog in de schaduw

aan de andere kant: de zon  

en uit de wind op het balkon

is het voor mij een beetje zomer

ik zit, ik lees, ik schrijf, ik voel

hoe alles langzaam wordt en opgewekt  

een winter is het nooit geweest

alleen maar regen – als de lente

oversteekt komt ze de stadsmens tegen

onderweg naar eeuwig tijd te kort  

ik zit op mijn balkon en kijk het aan

10 hoog, de lieve lente, het bestaan … 

 

© bert deben

Antwerpen, donderdag 17 maart 2016,

1^ste balkongedicht, jaargang 2.

 

 

 

strooiweide

.                                                                                   
.                                                        
.                                                           

vandaag gezellig 

wat bij moeder gezeten

op de strooiweide 

© bert deben

Borsbeek, begraafplaats, donderdag 10 maart 2016. 

mijn moeder is mijn naam vergeten - Neeltje Maria Min

 .

.

 

     mijn moeder is mijn naam vergeten,
     mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
     hoe moet ik mij geborgen weten?

     noem mij, bevestig mijn bestaan,
     laat mijn naam zijn als een keten.
     noem mij, noem mij, spreek mij aan,
     o, noem mij bij mijn diepste naam.

     voor wie ik liefheb, wil ik heten.



     Neeltje Maria Min (1944)
       Uit: voor wie ik liefheb wil ik heten
       Uitgever: Bakker|Daamen, Den Haag 1966 
 

    https://nl.wikipedia.org/wiki/Neeltje_Maria_Min 

    http://www.nederlandsepoezie.org/dichters/m/min.html   
 

 

Presentatie bundel 'na het vrijen steek ik een gedicht op'

Dit overzicht is niet beschikbaar. Klik hier om de post te bekijken.

Het lijden dat men vreest

.

Het lijden dat men vreest  

Misschien is dit wel mijn verdriet

te denken dat geluk niet mag

of toch niet lang en op een dag

als alles er te mooi uit ziet  

stort het in, als een kaartenhuis

zo ging het vroeger en zo gaat

als alles schijnbaar stevig staat

het straks ook met een nieuwe thuis  

dat heet in de psychologie

een zelf vervullende voorspelling

een mens lijdt het meest door het lijden

dat hij vreest, zelfs in de poëzie  

angst is onze grootste kwelling

de vraag is: hoe het te vermijden? 

 

© bert deben

Hengstdijk, zaterdag 7 maart 2015.

 

 

Een mens lijdt dikwijls het meest ...

https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/een-mens-lijdt-dikwijls-het-meest  

Waar komt het versje 'Een mens lijdt dikwijls het meest door/van het lijden dat hij vreest' vandaan?

Het is helaas niet bekend wie de dichter is van deze wijze uitspraak.

De columnist Nico Scheepmaker (1930-1990) is ooit naar de auteur op zoek gegaan; zijn zoektocht staat in het boek Het bolletje van IBM (1987). Er zijn trouwens vele variaties op deze regels. Veel mensen kennen het gedichtje als volgt:

    Een mens lijdt dikwijls 't meest
    Door 't lijden dat hij vreest
    Doch dat nooit op komt dagen.
    Zo heeft hij meer te dragen
    Dan God te dragen geeft.

Soms aangevuld met:

    Het leed dat is, drukt niet zo zwaar
    Als vrees voor allerlei gevaar.
    Doch komt het eens in huis,
    Dan helpt God altijd weer
    En geeft Hij kracht naar kruis.

In de loop der jaren hebben vele mensen zich afgevraagd wie deze regels heeft gedicht. De meest genoemde namen zijn: D.R. Camphuysen, P.A. de Genestet, Jac. Revius, Nicolaas Beets, Guido Gezelle, Isaac da Costa, Christiaan Huygens en E. Laurillard. In het Letterkundig woordenboek van Noord en Zuid (1952) van K. ter Laan wordt het zonder meer toegeschreven aan Revius (1586-1658).