Nieuwjaar

.

.

Nieuwjaar

.

Het moet iets zijn om stil te staan

te luisteren en toch ook niet

zoiets als troost na een verdriet

verheven, maar toch ook humaan

buiten steekt het vuurwerk aan

met harde doffe donderslagen

hierbinnen zit ik weer met vragen

waarop geen antwoord wil bestaan

of toch, in alsmaar nieuwe lagen

die soms vervloeien in elkaar

een beetje als een schilderij

zo moet het gaan, zo zijn de dagen

zo loopt ook straks het nieuwe jaar

het vuurwerk gaat al snel voorbij.

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 28 december 2010.

 

Koning Klant

 

 

Het gaat niet goed meer met de koning

hij merkt alleen nog maar gemis

maar niet de melk en niet de honing

terwijl die toch aanwezig is

verwend is hij, net als een kind

dat tussen alles wat het heeft

geen enkel stukje speelgoed vindt

waaraan het nog plezier beleeft

het moet steeds nieuwer en steeds meer

desnoods geleend of op krediet

het loopt behoorlijk uit de hand

hij heeft, zo weet men, geen verweer

en niets waarvan hij nog geniet

het gaat niet goed met koning klant.

 

© bert deben 

Antwerpen, zaterdag 29 september 2007.

 

Werd gepubliceerd in ‘Genoeg’ nr 65, dec. 2007, een tijdschrift over duurzaam leven, dat tweemaandelijks inspiratie en praktische informatie biedt voor een creatiever leven met minder geld.

 

Doornroosje op de datingsite

.

.

Urban Tale

.

Doornroosje keek even op de klok

ochtend in het koninkrijk

de meeste ridders zouden nu wel wakker zijn

meteen die laptop open en op de dating site

lang blond haar en slanke lijn

van koninklijken bloede

kus me wakker uit mijn paradijs

je hoeft nooit meer te werken

onderdak in een paleis

in afwachting van reacties

snoeide ze buiten nog even in de struiken

een doorgang voor een groot wit paard

vervolgens legde zij zich adellijk neer

en acteerde een diepe,

beeldschone slaap.

 

© bert deben

Antwerpen, vrijdag 16 september 2011.

 

Zaterdag 19 november 2011, werd ik bekroond als 1 van de 10 laureaten van de Poëziewedstrijd Zedelgem, ingericht door de Culturele & Literaire Kring ‘Het Beleefde Genot’, met als thema ‘Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open’ – een zin uit een gedicht van Paul Rodenko – een in elk geval uitdagend, maar ook best grappig thema.

Martine Carette (1^ste prijs); Ann Van Dessel (2^de) en Ann Langeraet (3^de) mochten een geldprijs in ontvangst nemen.  De andere 7 laureaten, waaronder ik, kregen elk een boekenpakket alsook een indrukwekkende fles (1,5 liter!) van het plaatselijk gebrouwen Blond Leeuwbier.

 

foto: de aanwezige laureaten, met vriendschappelijk naast mij Lies Wullaert

.

De leegte

 

De Leegte

Er resten vegen op de grond

ingebed als oude wonden

daar, waar al de meubels stonden

alsof het niet werd afgerond

maar uitvergroot tot een gemis

een borstel, water, bruine zeep

hoezeer ik schuur ook streep per streep

hoe meer ik zie wat niet meer is.

© bert deben

Antwerpen, vrijdag 18 november 2011.

.
..

De dichter op HTV en YouTube

 

De uitzending van de Prijsuitreiking Poëziemiddag Kulturele raad Hillegom op HillegomTV en YouTube, waarin de laureaten hun gedicht voorlezen en de prijs in ontvangst nemen.  Ik draag er mijn winnend gedicht ' Uitstap' voor en maak iemand blij met de bloemen :

 

  

 

De Stilte

'Vergis ik me nou, of heb ik twee keer een ogenblik stilte gemist?'

(Jan Wolkers: De kus)

 

      De stilte

          Geen voorstel, geen verzoek, geen klank

          dringt ogenschijnlijk tot mij door

          ik zit te staren op de bank

          en geef aan vragen geen gehoor

          het lijkt alsof ik ben verdoofd

          toch hoorde ik dat jij wat vroeg

          ik antwoord niet, want in mijn hoofd

          is het voorlopig druk genoeg

          soms lach ik af en toe een keer

          gewoon om jou te laten weten

          dat het fysiek niet pijnlijk is

          het maakt je blij, ik reageer

          ik ben de wereld niet vergeten

          het is de stilte die ik mis.

          © bert deben

           Vogelwaarde, 5 april 2010.

                 

werd gepubliceerd in Po-e-zine jg1 nr2 - 2013 .

Persbericht Hillegomse poëziewedstrijd in Haarlems Dagblad

Persbericht in, naar wat men mij vertelde, het oudste dagblad van Nederland
(klik op foto voor uitvergroting)

Voor het winnende gedicht, klik: 

1ste-prijs 2^de Hillegomse Poëziewedstrijd

.

1ste prijs - 2e Hillegomse poëziewedstrijd - okt. 2011

Uitstap

Er stond een uitstap op het plan

uniek bezoek aan oude stenen

reeds half vergaan en half verdwenen

attractie noemt men zoiets dan

men kan op zulke plaatsen leren

dat alles na een tijd vergaat

een rijk, een grens, een stad, een staat

tot stof zal alles wederkeren

een beetje ernst een halve dag

en een tapijtenweverij

met extra korting per toerist

als stof dat ik omschrijven mag

het bracht mij vast wat wijsheid bij

als ik de bus niet had gemist.

© bert deben

Kuşadasi, hotel Sürmeli, Turkije 12 september 2006.  

Geschreven liggend aan het zwembad, op een moment dat ik op uitstap in Efesi had moeten zijn … ;-)

1ste prijs - 2e Hillegomse poëziewedstrijd, 30 oktober 2011.

Na een aangename en zeer afwisselende cultuurnamiddag in het prachtige gebouw van de Kulturele Raad te Hillegom, mocht ik de 1ste prijs (de wel heel mooie glazen trofee, zie foto) in ontvangst nemen voor de 2de Hillegomse Poëziewedstrijd, voor bovenstaand gedicht. 

Het thema van de wedstrijd was ‘Op Reis’ en onder die naam verscheen ook een bundel met 65 gedichten, uitgekozen uit de 328 inzendingen (waarvan ongeveer 1/3de uit Vlaanderen).  Buiten mijn winnend gedicht werden ook nog 2 andere gedichten van mij hierin opgenomen: ‘Birkenau’ en ‘Amsterdam, op een zaterdag’.

 

foto met Bennie Sieverink (Hengelo), die samen met Gui Nijs (Tienen) gedeeld 3de werd in deze wedstrijd. 

Michelle Brouwer (Zwolle) behaalde de 2de prijs.

Prijsuitreiking en voordracht kan men bekijken op:

Voordracht op HTV - YouTube

 

Piep was mooi en Piep was muis ...

.

Piep

 

Piep was mooi en Piep was muis

en liep hier vrolijk door het huis

hij had hier zo z’n eigen stekje

het was de liefste muis van al

 

maar Piep brak net z’n lieve nekje

omdat hij kaas at van een val.

 

 

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 28 september 2010, voor Ruud.

 

 

 

Poëziemiddag 30 oktober te Hillegom met prijsuitreiking poëziewedstrijd

.

 

Affiche Poëziemiddag 30 oktober te Hillegom 

met prijsuitreiking 2de Hillegomse Poëziewedstrijd, 

waarvoor ik genomineerd werd.

(gedicht en uitslag: 1ste-prijs 2^de Hillegomse Poëziewedstrijd)

.

Met de tijd gaat het voorbij ... / Avec Le Temps - Léo Ferré

Avec Le Temps – Léo Ferré

Met de tijd
 

Met de tijd,
met de tijd gaat alles voorbij
vergeet men het gezicht en vergeet men de stem
en het hart dat niet meer slaat
wordt het overbodig, om verder te zoeken
en klampt men zich niet langer vast
en zo is het goed …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
degene die men aanbad en die men zocht in de regen
en van wie men vermoedde dat, in slechts een blik
tussen de regels en de woorden door, onder het mom
van een bedekte eed die in de nacht verdween
zoals alles verdwijnt met de tijd …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
zelfs het meest gekoesterde beeld, dat men had van een gelaat
snuffelend in een galerij, tussen de rekken van de dood
op een zaterdagavond, als tederheid
veel meer dan anders nog, ontbreekt …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
degene in wie men geloofde, met een kuch en voor niets
die men lucht gaf en juwelen, degene
voor wie men de ziel voor een stuiver verkocht
voor wie men zich verder sleept
zoals een hond een slee
met de tijd, met de tijd valt het allemaal nog mee …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
en vergeet men de passie
maar ook de stem die zachtjes ooit de woorden zei:
kom niet te laat, vat geen kou …

Met de tijd,
met de tijd gaat het voorbij
wordt men bleek als een versleten paard
ervaart men dat het bloed bevriest, in een toevallig bed
waarin men zich verloren voelt, maar toch ook blij
al voelt men zich bestolen door de jaren

want met de tijd, 
gaat ook het liefhebben voorbij …

 

Léo Ferré / vertaling © bert deben

Antwerpen, maandag 17 oktober 2011, voor Marije Hendrikx

Léo Ferré is een Frans-Monegaskische musicus, componist, dichter en  zanger. Hij werd geboren als Léo Albert Charles Antoine Ferré op 24 augustus 1916 in Monaco en overleed 14 juli 1993, op 77 jarige leeftijd, in Toscane (Italië).  Léo Ferré was als componist, zanger en liedjesschrijver bijzonder productief en heeft meer dan veertig albums op zijn naam staan.  

‘Avec Le Temps’, veruit zijn meest bekende nummer, is één van de meest beklijvende chansons ooit en ook de tekst op zich is prachtig.  Ik zocht via het web naar vertalingen, maar deze waren ofwel van een beroerde kwaliteit (via een vertaalprogramma?) of hadden naar mijn gevoel te weinig rekening gehouden met de poëzie.  Een vertaling maken is natuurlijk nooit makkelijk – zelf probeerde ik me enerzijds zo dicht mogelijk bij de tekst te houden, anderzijds bij het gevoel dat het lied bij mij teweegbrengt.  Na een paar dagen heb ik de vertaalde tekst, na een aantal keer hardop te lezen, nog bijgeschaafd, deze keer vooral rekening houdend met de poëtische klank en leesbaarheid.

Hieronder een YouTube video waarin Léo Ferré zelf het nummer brengt en de originele Franstalige tekst:

 

Avec le temps...

Avec le temps...
Avec le temps, va, tout s'en va
On oublie le visage et l'on oublie la voix
Le coeur, quand ça bat plus, c'est pas la peine d'aller
Chercher plus loin, faut laisser faire et c'est très bien

Avec le temps...
Avec le temps, va, tout s'en va
L'autre qu'on adorait, qu'on cherchait sous la pluie
L'autre qu'on devinait au détour d'un regard
Entre les mots, entre les lignes et sous le fard
D'un serment maquillé qui s'en va faire sa nuit
Avec le temps tout s'évanouit

Avec le temps...
Avec le temps, va, tout s'en va
Même les plus chouettes souvenirs, ça, t'as une de ces gueules
A la gallerie j'farfouille dans les rayons d'la mort
Le samedi soir quand la tendresse s'en va toute seule

Avec le temps...
Avec le temps, va, tout s'en va
L'autre à qui l'on croyait pour un rhume, pour un rien
L'autre à qui l'on donnait du vent et des bijoux
Pour qui l'on eût vendu son âme pour quelques sous
Devant quoi l'on s'traînait comme traînent les chiens
Avec le temps, va, tout va bien

Avec le temps...
Avec le temps, va, tout s'en va
On oublie les passions et l'on oublie les voix
Qui vous disaient tout bas les mots des pauvres gens
Ne rentre pas trop tard, surtout ne prends pas froid

Avec le temps...
Avec le temps, va, tout s'en va
Et l'on se sent blanchi comme un cheval fourbu
Et l'on se sent glacé dans un lit de hasard
Et l'on se sent tout seul peut-être mais peinard
Et l'on se sent floué par les années perdues, alors vraiment
Avec le temps on n'aime plus

Léo Ferré 

(http://www.paroles-musique.com/paroles-Leo_Ferre-Avec_Le_Temps-lyrics,p11129)

en als uitsmijter ook nog een schitterende versie van Dalida!

 

Poëzie in de Keizerskapel - zondag 6 november 2011

Poëzie in de Keizerskapel

Keizerstraat 23 - 2000 Antwerpen

Inleiding

Baron Benoît de Moffarts

Poëzie

Bert Deben

Muzikale omlijsting: Viool

Dirk Van Bel

 

zondag 6 november 2011

 

deuren open 19:00 uur – start programma 19:30 uur

 

inkom 5 euro

(ten voordele van het renovatiefonds van de Keizerkapel)

 

 

  

 

 

 

 

 

Met potlood stond jouw naam er in

Met potlood stond jouw naam er in

voorzichtig klein geschreven

zo kreeg je als herinnering

alsnog een tweede leven

alleen jouw naam, niet meer dan dat

niet eens waarom, niet eens de dag

en ook niet wie toen wie aanbad

alsof je reeds de toekomst zag

toch deed het iets toen ik het las

na al die tijd toch weer verstomd

omdat het enkel dat maar was

en ik jou nooit had uitgegomd

ik zuchtte even en bedacht:

we leven in het nu en hier

en legde jou opvallend zacht

de doos in bij het oud papier.

© bert deben

Antwerpen, Stadspark, 25 augustus 2011.



Zondag 2 november 2014, mocht ik tijdens de 5de Hillegomse Poëziemiddag de 1ste prijs in ontvangst nemen voor dit gedicht - het werd gepubliceerd in de bundel 'Nostalgie'.

.

Geluk

Er belde een man aan de deur

ik deed open

hij vroeg of ik geïnteresseerd was

om van hem wat geluk te kopen

hij had het al een tijd

in overvloed

ik had zo mijn twijfels

maar vond vooral de aanpak goed

en vroeg hem hoeveel

ik daarvoor moest betalen

6 euro 50 – sprak hij

voor een omslagje vol

ik twijfelde maar dacht: ach, voor de lol

en gaf hem 13 euro gepast

waarna ik twee kleine omslagjes kreeg

ze voelden wel heel erg leeg

maar ergens onder in een lade

voor iedereen uit het zicht

bewaar ik ze beiden

nog altijd dicht

voor ongunstige tijden.

© bert deben

Vogelwaarde, zaterdag 27 augustus 2011.
.

Ik was een rots voor ik jou kende

.

Antwerpen, donderdag 25 november 2010, voor Ruud

in het kader van kleine zekerheden
  

Nazomer

 

 

          Nazomer

                    Buiten schildert zon een lange schaduw

                    over gras, het deint en danst hypnotiserend 

                    in de wind, de zomer vindt haar laatste

                    dagen in een traag en zuinig wordend licht

                    geen tijd om nu te klagen, de herfst wil

                    straks beginnen, de avond werd al ingekort

                    op akkers haalt men late oogsten binnen

                    er vallen nieuwe noten op de grond

                    genoeglijk wordt het afgerond

                    de regen blijft nog achterwege, de kleur

                    van bladeren nog even groen, een mild

                    gevoel zoekt reeds zijn weg, verkondigt

                    stilte in gedachten, ik adem rustig in en uit

                    gemoed dat hunkert naar verzachten.

                    © bert deben

                              Antwerpen, vrijdag 21 september 2007.

Een eiland in mijn hoofd – een sonnettencyclus

 

.

Een eiland in mijn hoofd

I.

Ik woon weer op een eiland in mijn hoofd.

Het is er grijs, ik woon er helemaal verlaten

en lig er dof maar aangenaam verdoofd.

Ik hoor er alsmaar vreemde stemmen praten

ze lispelen, ze roepen soms, ze spreken

tot een bittere verbeelding, ze tergen

maar ze troosten ook meteen, ze verbleken

bij wat ik hier aan angsten moet verbergen

ze volgen mij – een schaduw op de weg

sluipt donkergrijs voorbij – ik zie ze nooit

ik weet alleen dat ze er zijn, ze luisteren

naar alles wat ik luidop denkend zeg.

Ik hoor hen onheilspellend fluisteren:

een eilandje van ijs dat straks ontdooit!

II.

Ik woon hier op een eilandje van ijs

dat langzaam aan ontdooit, alleen maar

donker water rondom mij. Het grijs

wordt alsmaar grijzer, met elke baar

zie ik het eiland langzaam slinken

ik heb geen boot, ook niets dat drijven kan.

Ik weet dat ik hier zal verdrinken

dat voelt vertrouwd. Ik adem, ik verman

ik zit met rechte rug en ik verlang

de voeten badend in het water

ik voel het smelten en verzinken.

Het is mijn grote warme samenhang

ik zie hoe hij het tracht te linken.

Hij voelt vertrouwd, de psychiater.

III.

Het voelt vertrouwd, ik adem, ik verman

zijn handen hier verkennen mij al jaren

hij zoekt – terwijl ik al mijn spieren span –

in mij, hoe diep hij gaan kan in ontwaren.

Hij weet hoe hij mij keren moet en draaien

ik weet hoe ik verbijten moet, ik hoor

zijn stem. Hij hijgt en kreunt tijdens het naaien

en stelt ook altijd vragen tussendoor

of ik me goed, zo niet, reeds beter voel

of ik in mij zijn vlees ontwaar en heel

bezorgd of ik er ook zo van geniet.

Hij kijkt nooit echt naar mij van op zijn stoel.

Hij zegt dat hij mij zijn vertrouwen biedt

en dat ik hier met hem een eiland deel.

IV.

Wij delen mijn eiland, een vol uur lang

dan laat hij mij alleen, ik deel hem met

de andere patiënten. In de gang

hoor ik zijn stappen nog van op mijn bed.

Ik weet dat hij daar net hetzelfde zegt

of doet, toch af en toe, het is een eer

die echt niet iedereen verdient. Hij legt

de zaken heel mooi uit en ik probeer

daarin wat mee te gaan, maar niet te veel.

Het is wat zoeken naar een evenwicht

te lief, maar ook te slecht, betekent blijven.

Ik kijk ook niet naar hem als ik mij deel

ik hoop dat als hij hijgend op mij ligt

hij straks het formulier zal onderschrijven.

V.

De deur valt in een zwaarder slot … Ik zei

hem dat ik alles klaarder zie en dat ze zwijgen

in dat hoofd van mij. Toch geloofde hij

het niet. Ik geef het toe, ik mocht niet dreigen

ik had hem niet uit woede mogen slaan.

Ik had … (zo denk ik in de duisternis

ik had …). Het had zo anders kunnen gaan …

ik had … (omdat er hier alleen maar denken is).

Ik denk nu zo al dagen lang en praat

ook luidkeels met mezelf. Ik hoor toch weer

de stemmen, schreeuw het uit en word verdoofd

… ik voel de spieren weer verzachten. Ik laat

de laatste afkeer los … Ik voel geen angst meer,

 ik woon weer op een eiland in mijn hoofd.

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 31 mei 2011.

Met de sonnettencyclus 'Een Eiland in mijn Hoofd' werd ik genomineerd voor de Hofvijver Poëzieprijs, een nieuwe Haagse literaire prijs, die voor het eerst werd uitgereikt op zaterdag 10 september 2011 in het Haags Historisch Museum aan de Hofvijver (foto)

De 1^ste prijs ging naar de Amsterdamse dichter Maurice Levano voor zijn naamloze cyclus van 6 gedichten die men, samen met de andere genomineerde gedichten, kan lezen op Genomineerden Hofvijverpoezieprijs Het volledige juryrapport kan men vinden op onderstaande link :

Juryrapport Hofvijverpoezieprijs

uit het juryrapport over mijn cyclus:

“Bert Deben: Een eiland in mijn hoofd

In een goed afgeronde cyclus met een verhaalstructuur die de lezer meeneemt met de ik-figuur schetst Deben een innerlijke strijd.

Een strakke vorm van telkens drie vierregelige strofen en een tweeregelige strofe moet de ik-figuur helpen zich te handhaven in de therapie, waarin de ik-figuur eerder verder van zichzelf verwijderd raakt dan dat die hem 'geneest'. Zo lang alles ingeperkt is in regels en procedures, is er vertrouwen en hoop op beterschap of iets wat daarop lijkt. Dat dit een illusie is, blijkt uit het laatste gedicht waarin de chaos toeslaat.

Het laatste gedicht komt losser over dan de vier daaraan voorafgaand en dat klopt ook met de inhoud: de "ik" redt het niet meer, raakt, nee, is in verwarring, en belandt ongewild weer in dat eiland in zijn hoofd. Alle therapie, alle vragen hebben niets geholpen.”