Hij beminde (Il adore)

Moeder koestert het hoofd van haar stervende zoon
woede, tranen, allerlei gevoelens stromen door haar heen
zo'n gevoelige jongen – hij was goed met zijn handen, weet je …
niemand vernoemt het onuitsprekelijke
maar iedereen begrijpt het

hier, in deze koude witte kamer
vastgebonden aan allerlei toestellen
is het moeilijk voor te stellen hoe hij vroeger was:
lachend, gillend, een tuimelende majesteit 
de meest verbazingwekkende lichtshow die men zien kon 
wervelend, swingend, altijd opgewekt
hoe kon je sterven, wat een eenzaam iets om te doen …

stilte staat gelijk aan dood is wat men zegt
maar ook woede en tranen nemen pijn niet weg
hoe ver moet dit gaan, hoe dichtbij moet het komen
voordat het jou beroert?
voordat het ook mij zal raken …

hier, in deze koude witte kamer
vastgebonden aan allerlei toestellen
is het moeilijk voor te stellen hoe je vroeger was:
lachend, gillend, een tuimelende majesteit 
de meest verbazingwekkende lichtshow die men zien kon 
wervelend, swingend, altijd opgewekt
hoe kon je sterven, wat een egoïstisch iets om te doen …

vroeg je ooit aan al die vreemde zielen
wat ze eigenlijk zochten bij jou?
en lachten ze dan?
of zeiden ze dat ze het zelf ook niet echt wisten?
je werd gekwetst door de liefde
maar toch zocht je ze telkens opnieuw op …

je beminde …

je beminde …

je beminde …  

 

 

Boy George 
(‘Il adore’ uit ‘Cheapness and beauty’ Virgin Records 1995)
hertaling: © bert deben, maart 1995.