I.
Onder het duin
hoor ik de schuivende getijden
hoor ik het krijsen van de
meeuwen
en niets is dood en alles leeft
onder het duin proef ik het
schuim
en hoe benard vanwaar ik lig
hoor ik hoe alles stil wordt en
verdwijnt
II.
Ik hoor de stappen boven mij
hoe schep per schep
de aarde droog de kist op valt
en hoe geluiden van de zee
hoe alles dof en duister wordt
terwijl ik traag verstik in zand
ik hoor hoe alles stil wordt en
verdwijnt.
III.
Hier op het duin hoor ik het spelen
hoor ik het schrille van het
kind
van wie ik was, wie ik zou zijn
hoor ik mijn hart en hoe het
bonst
de mond, de ogen dicht getapet
en alles vastgesnoerd en in mijn
hoofd
hoor ik hoe alles stil wordt en
verdwijnt
IV.
Ik voel hoe honger mij verteert
en alles schrijnt, ik voel de
pijn
en denk aan wie en aan waarom
de geur in mij die vloeibaar
wordt
ik voel het schuren van het hout
als ik beweeg ruik ik mijn bloed
tot alles stil wordt en
verdwijnt.
© bert deben
Finnmark, Noorwegen, onderweg, 13 juni 2015,
cyclus geschreven voor de Hofvijver Poëzieprijs met als thema 'Onder het duin'
De openingsstrofe van mijn cyclus werd opgenomen als mooie dichtregel in het juryrapport
bij hun observatie van een trend naar 'mystieke poëzie' onder de inzendingen.
cyclus geschreven voor de Hofvijver Poëzieprijs met als thema 'Onder het duin'
De openingsstrofe van mijn cyclus werd opgenomen als mooie dichtregel in het juryrapport
bij hun observatie van een trend naar 'mystieke poëzie' onder de inzendingen.
