Eindelijk thuis

Thuis

Ik vraag mijn muze

ten dans

ze knikt beleefd

en draait een pirouette

met niets dan woorden

om haar heen

 

ik scherp mijn pen

noteer alvast

een nieuw begin:

       Ik vraag …  

ik zie in haar mijn tranen

mijn eenzaamheid

mijn twijfels

ik hoor het woordje

‘angst’ ontvallen

ik raap het op en

koester weer

het kind in mij  

ik zie mezelf

in hoeken staan

de handen hoog de hemel in

en zie het slaan

van heel dichtbij  

maar zie in mij

de liefde ook

die toe mag slaan

met warme drift

en telkens weer  

een vluchtmisdrijf 

ik zie mezelf

zo ouder zijn  

in handen van

te veel beminden

en draai mij
rond hun vele vingers  

totdat ik vlucht

in eenzaamheid  

ik vraag mijn muze

waar ik ben

ze draait rond mij

omhelst mij teder

fluistert zachtjes

in mijn oor:  

“Thuis, mijn liefste

, eindelijk thuis!” 

 

 

© bert deben

Antwerpen, 29 december 1999 (laatste gedicht van de eeuw)   

Men kan pas thuis zijn als men thuis is in zichzelf.  

  

jan. 2024 op poster in Gedichtenstraat/poëziewandeling te Zelem/Halen

en gepubliceerd in bijhorende bundel.

Alles wordt mooier in het nieuwe jaar

.

.

Alles wordt mooier in het nieuwe jaar 

de zon zal schijnen, de ozon lagen 

en al wat snel is zal vertragen 

en aandacht vragen zonder een bezwaar 

want God wordt weer een tovenaar 

en laat de zwaarste lasten dragen 

door al wie nooit voorheen mocht klagen 

en hij geeft werk aan elke bedelaar 

en water stroomt plots zoet van zee 

naar droge akkers en woestijnen 

de grijze wolken die verdwijnen 

en nemen onze angsten mee 

de mens krijgt inzicht en gordijnen 

om te draperen over wee. 

© bert deben 

Turnhout, 20 oktober 1999. 

 

Als de winter komt

Als de winter komt wordt alles bruin
en al wat groen is zal verdwijnen
men schuift voorzichtig de gordijnen
voor de wereld toe, de duistere tuin

biedt nu geen blijheid meer, de kruin
van elke boom is kaal, de pleinen
zijn ontruimd, éénieder nam het zijne
en bemint zorgvuldig zijn fortuin

want morgen kan het oorlog zijn
en wordt het bloed tot ijs bevroren
wie ’t koudste is wordt uitverkoren
en meester van het jachtterrein

wie tot de winter zal behoren
zal later nooit nog zomer zijn.

© bert deben
Antwerpen, 4 juni 1999.

.

40

Met veertig start het echte leven 
en wat geweest is, is voorbij 
dat zet je als ballast opzij 
wat telt is naar de toekomst kijken 

de toekomst, dat is kort omschreven 
wat jij na 40 overhoudt 
perfect een leeftijd welbeschouwd 
om te vergeten en vergeven 

vergeet de foutjes uit jouw jeugd 
en scheldt uzelf uw zonden kwijt 
maar ook die van uw schuldenaren 

herboren wordt je, met de deugd 
van afstand nemen van wat spijt 
en littekens uit jonge jaren. 


© bert deben 
Turnhout, vrijdag 17 december 1999, voor Herman.  
op een kaart voor een 40ste verjaardag.