Een dirigent

.

Bus X41, dinsdag 18 februari 2025, voor Lieva           

Herinnering uit de kindertijd

Toen vader een keertje jarig was
had ik als kind een vers geschreven
ik wenste hem daarin nog lang te leven
wat ik luidop bij zijn thuiskomst las

niet echt poëtisch, maar beter bij kas
had mijn broer hem een vislijn gegeven
waarover vader – wel heel erg gedreven
door visvangst – duidelijk verheugder was

mijn gedicht, waar toch hard aan gewerkt
werd door vader niet zo gewaardeerd
hij zag of hoorde me nauwelijks staan

poëzie, heb ik toen reeds gemerkt
en als dichter nooit echt verteerd
kan maar zelden het materiële verslaan.

© bert deben 

 1989 

De schoenen van mijn vader / Wandeling met vader / In memoriam vader

De Jaren

 

Vogelwaarde, zondag 7 augustus 2016               

 

Poëzie behoeft geen licht

.

 

Afdronk

Poëzie behoeft geen licht

tenzij een lampje naast een zetel

waar je heel alleen slechts één gedicht

tot aan de lippen brengt  

je nipt, je proeft, je degusteert

de lippen testen zin per zin

tot ergens dieper binnenin

de wortels speuren naar een grond  

om daar voor altijd te beklijven

je nipt, je ruikt, je ademt in

de kleur, de helderheid, intensiteit

je voelt dat al wat was weer kan bestaan

en al wat is kan achterblijven  

alsof het nooit hoeft weg te gaan. 

 

 

© bert deben

Brussel, Grote Markt, vrijdag 20 september 2013

geschreven tijdens de presentatie van de bundel ‘De gevoelige plaat’ van Hilde Pinnoo.

Werd gepubliceerd in de bundel beste gedichten 10de Poëziewedstrijd VtbKultuur Opwijk 

Misschien wou ik een ster zijn ...

Gepubliceerd 30 jan. 2025 in 'Wie goedgezinde woorden zaait, verzamelbundel, oogst 2024'

geschreven okt. 2024 voor themahoofdstuk 'vannacht heb ik jou mijn ster genoemd'

Het koesteren van pijn

De deur gaat dicht, ik lijk te wenen

althans zo voelt het diep van binnen

maar tranen volgen niet, slechts zinnen

ik baken af wat is verdwenen

gevoelens worden omgezet

in welgetelde lettergrepen

het hart nog even uitgeknepen

in weer een vorm van een sonnet

de dichter zou gevoelig zijn

omdat hij alles kan omschrijven

gemis, gevoel, verlies, verdriet

het altijd koesteren van pijn

maar 't moeten veertien regels blijven

veel meer emotie duldt hij niet.

© bert deben

Antwerpen, vrijdag 27 februari 2009,

nadat Bob de sleutel afgaf en ik de deur sloot. 

Ochtend in mijn winter

 

De dag schuift zichzelf onder de deur
de kamer binnen en belooft weinig goeds
geen gouden gloed van licht over het grijs
al zou er een zilveren randje moeten zijn

er valt geen vrolijkheid te ontwaren
de geuren van vergankelijkheid, een
handvol vragen rond de dood, zoals
waarom niet vandaag, waarom niet nu 

twee dekens en een laken trekken traag
hun warmte van mij af, een eerste been
reeds half uit bed, een stem groet mij
terwijl die dat allicht terug verwacht

ik zeg bij voorkeur niets, ik grom terug
in mijn wereld is het nog altijd nacht.

© bert deben
Antwerpen, vrijdag 22 januari 2010

 

Het winterpad

.

.

HET WINTERPAD  

.

Ik wandel op het winterpad

ik kijk niet om of niet opzij

want al wat was ligt achter mij

en heeft vandaag op mij geen vat  

ook al wie ik heb liefgehad

en zelfs wat is gaat weer voorbij

ik kijk niet om of niet opzij

ik wandel op het winterpad 

ik voel me van beproeving vrij

en stap rechtdoor, ik stap tot dat

er helemaal niets meer denkt in mij

verdwijnend in een jaargetij

ik wandel op het winterpad. 

 

© bert deben

Zaamslagveer, dinsdag 27 oktober 2015.

 

foto: publicatie kwartaalblad Recht op Waardig Sterven, RWS jg. 39, nr.167, jan. 2022

dec. 2023 in literair Pdf tijdschrift Dichteren Leesten #24 en jan. 2025 #32