Het koesteren van pijn

De deur gaat dicht, ik lijk te wenen

althans zo voelt het diep van binnen

maar tranen volgen niet, slechts zinnen

ik baken af wat is verdwenen

gevoelens worden omgezet

in welgetelde lettergrepen

het hart nog even uitgeknepen

in weer een vorm van een sonnet

de dichter zou gevoelig zijn

omdat hij alles kan omschrijven

gemis, gevoel, verlies, verdriet

het altijd koesteren van pijn

maar 't moeten veertien regels blijven

veel meer emotie duldt hij niet.

© bert deben

Antwerpen, vrijdag 27 februari 2009,

nadat Bob de sleutel afgaf en ik de deur sloot. 

De liefde kent geen nederlagen ...

.

 foto: © bert deben – New Zealand, Lake Tekapo, november 2010
 

.

Zo gaat het soms ...
.
Zo gaat het soms, zo zijn de dagen
ze eindigen, ze gaan voorbij
zo ging het ook met jou en mij
met minder antwoorden dan vragen
 
soms valt het moeilijker te dragen
de grote wegwerpmaatschappij
maar beter zo dan medelij
de liefde kent geen nederlagen
 
de liefde kent slechts het ervaren
de zon die door de wolken schijnt
en alles even warmer maakt
tot dat het koelt – zo zijn de jaren
 
van elk seizoen dat weer verdwijnt
rest iets dat zoet
           en iets dat bitter smaakt.
 
 
© bert deben
Antwerpen, donderdag 26 februari 2009, voor Bob.
.

Herfstsonate

.

.

Herfstsonate

.

Er huist in mij een droog skelet 

wat beenderen, een ribbenkast 

een puzzel in elkaar gezet 

die hier en daar wat strammer past  

 

het durft behoorlijk hard te kraken 

als botjes draaien in hun kom 

van ’s morgens al bij het ontwaken 

de dokter noemt het ouderdom  

 

ik noem het kunst, een soort talent 

mijn innerlijke componist 

mijn nek, mijn rug, mijn ledematen 

elk bot in mij een instrument  

 

als ’t kouder of als ’t vochtig is 

dan kraakt in mij een herfstsonate.  

 

© bert deben 

Antwerpen, donderdag 7 augustus 2008

 

nominatie poëziewedstrijd Ronse, gedichtendag 29 januari 2009.

foto: Hengstdijk, De Grote Putting - bert deben 

 

Cold Turkey

 .

.

Cold Turkey 

.

Het oorloogt peuken in mijn hoofd

sleept slierten rook en grijze dampen

doorheen verlangen en verkrampen

tot enkel zoetigheid verdooft  

ik zit en zap langs al het saaie

van huis weer weg en weer naar huis

om daar te stranden voor de buis

en op de sofa rond te draaien  

chagrijnig sla ik lekkernijen

eerst van me af en dan naar binnen

het staat mee op, gaat mee te bed

het laat me lusteloos betijen  

allicht wil ik niet herbeginnen

ik wil alleen één sigaret. 

 

© bert deben

Antwerpen, donderdag 15 januari 2009, voor Ruud

.

http://www.tabakstop.be/rokers/hoe-verslaafd-ben-ik 

De liefde wachtte geduldig af

 

De liefde wachtte geduldig af

geschopt en afgewezen, dood gevroren

weer ontdooid en weer verrezen

en altijd nog een beetje bang

ze wachtte, maar al lang niet meer

op eeuwigheid, haar dromen kwijt

zag zij in winterse seizoenen

de schoonheid zelfs in het vergaan

maar plots zou zij er toch weer staan

rijzig, reikend en ontdaan

van alle pek en veren

om dan, door niemand nog verwacht

fluisterend te beweren :

Ik besta !

 

© bert deben

Vogelwaarde / Antwerpen, 30 nov. / 01 dec. 2008, voor Ruud. 

 

gepubliceerd in het lentenummer 2013/2 van Literair Vlugschrift Avier en in Avier bloemlezing 2013
en in de bundel 'Na het vrijen steek ik een gedicht op' 
.

 

De werkelijkheid 

is plots weer mooier dan ik 

ze omschrijven kan  

 

© bert deben 

Vogelwaarde, zondag 30 nov. 2008, voor Ruud. 

De wind

 

De dag nadat God

de bonen had geschapen

ontstond de wind.

© bert deben

Antwerpen, vrijdag 21 november 2008.

Hij zegt dat hij gelukkig is

.

uit de bundel 'Na het vrijen steek ik een gedicht op'