In een kast tot later

.

in een kast tot later

. 

Haar stemmetje vroeg haar waar naartoe

ze wandelde dezelfde weg als elke dag

ze wist waarheen maar niet waarom 

alleen dat het een cirkel was  

en dat ze, als ze stil stond, zag

dat alles wat veranderd was

hetzelfde was gebleven  

het was de herfst die had verkleurd

wat volgend jaar weer groen zou worden

de winter die haar tijdelijk bevroor 

tot ze opnieuw ontdooide

en aankwam waar ze ooit begon

waarna ze zichzelf voorzichtig samen plooide  

en bewaarde in een kast tot later. 

 

© bert deben

Hengstdijk, maandag 25 januari 2016.

Beeld: Lotta Blokker, Hours, 2009, bronze, 34 x 62 x 127 cm

gedicht werd gepubliceerd in jaarbundel 'De mooiste van 2017' van Poëzieclub Eindhoven  

 

Voorstelling van 'Als engel, maar met roofdierogen / Je t’adore à l’égal de la voûte nocturne', gedichten van + een ode aan Charles Baudelaire

160 jaar geleden verscheen de spraakmakende bundel ‘Les fleurs du mal’ van Charles Baudelaire (1821-1867). Als ode aan Baudelaire bracht de Nederlandse Stichting Spleen de tweetalige bundel ‘Als engel, maar met roofdierogen / Je t’adore à l’égal de la voûte nocturne’ uit, met gedichten van Baudelaire en reflecties daarop door 40 Nederlandse en Belgische dichters.

 

presentatie + dichter Jos van Hest

 

Edith de Gilde 

 

Jean-Philippe Bottin, voordrachtkunstenaar

 

Lans Stroeve

 

Michaël Vandebril

 

Peter Holvoet-Hanssen

 

Bert Deben (fotograaf: Jan Ter Heide): La plainte d'une perle Noire

Bert Deben en Jos van Hest (fotograaf: Jan Ter Heide)

 

 Peter Verstegen, vertaler / dichter

 

 J.C. Aachenende

 

Erika De Stercke  

 

 Kapel De Grauwzusters, Universiteit Antwerpen  

 

 Kees Godefrooij, dichter en bezieler van de bundel

 

 

 De Heer G. van Doosselaere, Voorzitter Alliance française d'Anvers

 

 Ambassadeur van Frankrijk, Mevrouw Claude-France Arnould

 

Als engel, maar met roofdierogen

Je t'adore à l'égal de voûte nocturne

 

 

Voor latere voorstellingen kan men meer info verkrijgen via het FB-event:

https://www.facebook.com/events/1605568829752127/ 

24 februari 2017 Antwerpen, Alliance Française/Universiteit Antwerpen

12 maart Amsterdam, Scheltema

1 april Groningen, Boekhandel Van der Velde

7 april Rotterdam, Bosch en De Jong

24 april Parijs, Sorbonne

13 mei Gent, Poëziecentrum

De Juwelen / Les Bijoux - Charles Baudelaire + La Plainte d'une Perle noire

      
DE JUWELEN

Mijn lieveling was naakt, en om mijn hart te winnen,
Had ze alleen haar klinkende juwelen aan;
Als in hun blijde jeugd Noord-Afrika’s slavinnen
Was zij door die zo rijke tooi niet te weerstaan.

Haar opschik danst met schel getinkel, lijkt te spotten,
Als zij de wereld van metalen samenbrengt
Met die van edelsteen; ik ben daarop verzot en
’t verrukt me als geluid met lichtglans zich vermengt.

Vanaf haar hoge divan glimlachte ze toen tegen
Mijn liefde, diep gelijk de zee, die langzaamaan
Naar haar, als naar een rotskust, kwam omhooggestegen;
Zo lag ze en zo bood ze mij haar liefde aan.

Met verdroomde air beproefde ze wat poses,
Haar ogen star als een getemde tijgerin,
Nieuwe bekoring kregen haar metamorfoses,
Toen onbevangenheid versmolt met geile zin;

Haar armen en haar benen, lendenen en dijen,
Haar buik, van olie glanzend, welvend als een zwaan,
Mijn helderziende blik mocht zich erin vermeien,
Haar borsten zag ik (ach, als druiventrossen) aan;

Ze lokten me nog meer dan Satans Serafijnen,
De rust verstorend die mijn ziel gevonden had,
Om haar van de kristallen rots te doen verdwijnen
Waarop zij kalm en zelfgenoegzaam nederzat. 

Ik dacht in haar een nieuwe mensvorm te ontdekken,
Antiope van heup, een tors van jongeman,
Zozeer bewees haar leest de schoonheid van haar bekken,
En op haar wild, bruin vel werkte de schmink briljant!

- Toen heeft de olielamp zijn schijnsel later smoren,
Alleen het gloeien van de haard was nog niet uit,
En steeds wanneer het vuur vlammend gesis liet horen,
Bevloeide het bloedrood de amber van haar huid! 


Charles Baudelaire  vertaling Peter Verstegen

n.a.v. het verschijnen van de spraakmakende bundel 'Les fleurs du mal' van Charles Baudelaire, bracht de Nederlandse Stichting Spleen de tweetalige bundel 'Als engel, maar met roofdierogen / je t'adore à l'égal de voûte nocturne' uit, met enerzijds gedichten van Charles Baudelaire, anderzijds reflecties op deze gedichten door andere dichters.

 

meer info rond de bundel en de voorstellingen hier van kan men vinden op:

http://bertdeben.blogspot.be/2017/02/voorstelling-van-als-engel-maar-met.html

 

ik kreeg 'De Juwelen' toegewezen als gedicht en ook al is de bundel een ode aan Baudelaire, mijn repliekgedicht werd dat heel wat minder.  Ik kroop in de huid van de Afrikaanse dame uit het gedicht en schreef van uit een feministische reflex een heel wat minder flatterend antwoord aan de schrijver zelf. Voor sommigen misschien wat ruw en vulgair, maar was nu net Baudelaire dat in zijn tijd ook niet ...

 

LA PLAINTE D’UNE PERLE NOIRE 

Ik ben jouw zwarte hoer, jouw beeld van wat 
een vrouw moet zijn, een portie onderdelen 
bekken, borsten, dijen, een lichaam dat 
alleen nog maar gekleed is in juwelen 

en verlangend op en neer schuift rond jouw paal 
je noemt mij duivels en een vat vol lust 
de zwarte bekroning van jouw bacchanaal 
verboden kleur, bezorger van onrust 

maar wat ben jij - een grauw lijf vol abcessen  
een blanke die, ook al is het gestolen 
als alle overheersers hier het geld bezit 
een uitbuiter achter woorden verscholen 

al beschrijf je nog zo mooi de excessen 
ik dans voor een aalmoes op jouw etterend lid. 


Bert Deben












.
LES BIJOUX

La très chère était nue, et, connaissant mon cœur,
Elle n’avait gardé que ses bijoux sonores,
Dont le riche attirail lui donnait l’air vainqueur
Qu’ont dans leurs jours heureux les esclaves des Mores.

Quand il jette en dansant son bruit vif et moqueur,
Ce monde rayonnant de métal et de pierre
Me ravit en extase, et j’aime à la fureur
Les choses où le son se mêle à la lumière.

Elle était donc couchée et se laissait aimer,
Et du haut du divan elle souriait d’aise
À mon amour profond et doux comme la mer,
Qui vers elle montait comme vers sa falaise.

Les yeux fixés sur moi, comme un tigre dompté,
D’un air vague et rêveur elle essayait des poses,
Et la candeur unie à la lubricité
Donnait un charme neuf à ses métamorphoses ;

Et son bras et sa jambe, et sa cuisse et ses reins,
Polis comme de l’huile, onduleux comme un cygne,
Passaient devant mes yeux clairvoyants et sereins ;
Et son ventre et ses seins, ces grappes de ma vigne,

S’avançaient, plus câlins que les Anges du mal,
Pour troubler le repos où mon âme était mise,
Et pour la déranger du rocher de cristal
Où, calme et solitaire, elle s’était assise.

Je croyais voir unis par un nouveau dessin
Les hanches de l’Antiope au buste d’un imberbe,
Tant sa taille faisait ressortir son bassin.
Sur ce teint fauve et brun le fard était superbe !

– Et la lampe s’étant résignée à mourir,
Comme le foyer seul illuminait la chambre,
Chaque fois qu’il poussait un flamboyant soupir,
Il inondait de sang cette peau couleur d’ambre !


Charles Baudelaire
.

Pour ma réponse, je me suis mis dans la peau de la femme dans le poème, une femme consciente, féministe et pas vraiment impressioné par l'écrivain:


LA PLAINTE D’UNE PERLE NOIRE

Je suis ta putain noire, ton image de ce
qu’une femme devrait être, un nombre
de portions : des hanches, une poitrine, des cuisses
un corps habillé seulement de bijoux

qui glisse languissant de haut en bas autour de ta bite
tu m’appelles diabolique, un tonneau plein de luxure
couronnement noir de ta bacchanale
couleur interdite, porteuse d’agitation

et toi, qu’es-tu ? – un corps livide plein d’abcès
un homme blanc qui, comme tous les oppresseurs ici
possède tout l’argent, même s’il est volé,
exploiteur se cachant derrière les mots

tu décris voluptueusement les excès, mais moi je danse
sur ta queue suppurante, pour une simple aumône.


Bert Deben

Door jaren heen wordt leven mild

.

 

 

Door jaren heen wordt leven mild

het hoeft niet meer perse vandaag

we stellen ook niet meer in vraag

of we wat nieuw hadden gewild 

  

we zijn wat ouder en verstild

buiten de tijd gaat alles traag

het hoeft niet meer perse vandaag

door jaren heen wordt leven mild

 

al lijkt het soms een beetje vaag

we zijn wat ouder en verstild

maar voelen dat het hart nog trilt

we zien mekaar nog altijd graag 

 

door jaren heen wordt leven mild. 

 

 

© bert deben

Hengstdijk, maandag 13 februari 2017, voor Ruud.

 

 

 

Februari siert de aarde

.

 

Februari siert

de aarde met een laatste

laagje winterpracht. 

 

© bert deben

Vogelwaarde, zaterdag 11 februari 2017