Dichterslatijn

.

                foto: Hengstdijk 2014 - © bert deben  

 

Dichterslatijn  

.

Ik zat op het staketsel

van een vissershokje en

een oude man op een fiets

vroeg vanop een afstand of

de vangst bevredigend was  

ik riep: één haiku vandaag 

en bijna had ik een sonnet!  

waarna de man, na enigszins

twijfelen, toch nadrukkelijk zei:

tja, die laatste laat zich niet

zo makkelijk aan de haak slaan! 

 

© bert deben

Hengstdijk, maandag 23 maart 2015.
 

                  werd gepubliceerd in de bundel 'Daar lach je dan' (een uitgave van Artbooks - 2016)

 

Bjorn is hier geweest ... vier jaar later, het vervolg.

.

.                                                                                    foto: Jo Hendriks

             Bjorn is hier geweest
                                4 jaar later, het vervolg.
  .

Bjorn is hier geweest

met vrienden uit zijn hoofd

ze hadden hem een plaats beloofd

in de geschiedenis, een plek

om altijd te verblijven  

ze fluisteren

ze roepen door elkaar

ze tikken op zijn schedel als hij zwijgt

hij zou zijn naam op deze plek …

men zou nog lang over hem schrijven  

‘ik ben alleen, maar ik kan denken!’

hij schreeuwt het naar het wolkendek

en loopt en valt en knielt voor god

en krijst dan als de meeuwen  

nog even en hij zal eeuwig zijn

hij stift, met dikke zwarte letters

en gilt en huilt en rent dan weg

hij roept: ‘het lam neemt weg

de zonden van de wereld!’

het mes ter hand

de waanzin in de ogen. 
 

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 19 februari 2013 – Vogelwaarde, 15 maart 2015.

 

 
Wat vooraf ging, gedicht en aanzet:
Bjorn is hier geweest met vrienden ...

op een bankje in het park

.

.

Buiten jaagt de stad

de mensheid op tot onrust

en consumeren -

op een bankje in het park

valt de druk van de schouders. 

 

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 10 maart 2015.

Foto: Parque del Retiro Madrid © bert deben 2013

Het origineel dat ik schreef in de tuin van museum Plantin-Moretus 

en daar in het gastenboek noteerde:  

 

Het Huis (een laatste gedicht)

.

. 

         Het Huis

           (een laatste gedicht)  

.

Ik zie de schaduwen, de schijnen

contouren van verleden tijd

die straks alleen in mij verdwijnen

ik zie liefde en gelegenheid  

ik zie de velen één voor één

nog even de revue passeren

en dan weer gaan en bijna ween

ik net nog niet, ik blijf beweren  

dat het goed is om mee te nemen

wat gebeurd is hier, en het huis

te laten aan wie na mij komt

nog eventjes hun keuken zemen  

terwijl ik voor het laatst hier kuis

wordt ook mijn ziel hier uitgegomd. 

 

© bert deben

Antwerpen, woensdag 4 maart 2015.

Een laatste gedicht in het huis geschreven. 
 

Het bankje

.

.

Het bankje  

.

“Het is goed

dat het bankje gebruikt wordt

daar dient het voor !”

zei de man met de hond

die door een klein houten poortje

verdween in een eigen wereld  

ik zat in de mijne te schrijven

in een schriftje van school

dat ik terug had gevonden

tijdens een laatste verhuis  

het is goed

dat het schriftje gebruikt wordt

daar dient het voor

denk ik met de man met de hond

in gedachten  

en ik verdwijn opnieuw

in mijn eigen wereld. 

 

© bert deben

Hengstdijk, zondag 1 maart 2015.

 

 

  publicatie in bloemlezing + op poster wandelroute Gedichtenstraat Zelem feb. 2023