zaterdag 8 april 2006

Ik raam de maten van jouw meubels


 
 
Ik raam de maten van jouw meubels
en wat ik thuis aan ruimte heb 
aan overschot, aan plaats nog vrij 
aan speling in dat hart van mij 

en of het slim is, herbeginnen 
mijn huis te delen en mijn tijd 
de angst, de onverschilligheid 
mijn koude ik te overwinnen 

want thuis ontwaar ik het verleden 
in volle kamers, oude kasten 
in elke plek een argument 
om heel voorzichtig af te tasten 

maar anderzijds voel ik tevreden 
hoe jij reeds ingeworteld bent. 


© bert deben 
Antwerpen, zaterdag 8 april 2006, voor Bob 


Gepubliceerd in bundel beste gedichten van de 9de poëziewedstrijd VtbKultuur Opwijk

11 opmerkingen:

  1. heel erg mooi!
    en ook herkenbaar

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Reacties
    1. een gedicht dat voor mij twee keer een heel ander invoelen heeft gekregen ... nu als kleine nagedachtenis spijtig genoeg ...

      Verwijderen
    2. gewoonweg een bijzonder gedicht , met veel diepte, en ontroering

      Verwijderen
  3. Jouw situatie is inmiddels veranderd? Soms denk ik dat het leven één constante stroom aan verandering is. Dat vasthouden aan wat je hebt omdraait in los laten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. het leven is inderdaad een stroom van veranderingen - al was het de laatste jaren eindelijk wat kalmer geworden voor mij - een hagelstorm bracht daar weer even verandering in, nu overweeg ik steeds meer om te verhuizen ... de enige constante is misschien wel de verandering ...

      ook dit gedicht is al een stukje geschiedenis ondertussen, degene voor wie ik het schreef is spijtig genoeg zelfs al (veel, veel te jong) overleden ...

      Verwijderen