Blauwhelm

 

Vlak voor jouw vertrek

gaf ik een heel klein stukje

van mezelf cadeau

waarna je mij omhelsde

alsof het de wereld was.

 

 

© bert deben

Antwerpen, vrijdag 31 maart 1995, voor Roland M.

.

.

 

Ik wou dat ik een eendje was 

gevoederd door de mensen 

oud brood en in een vieze plas 

en verder zonder wensen. 

© bert deben 

Postel, 30 maart 1995. 

Op een dag zal ik er niet meer zijn

.

.

Op een dag zal ik er niet meer zijn 

het eten niet meer klaargemaakt 

de was nog vuil, onaangeraakt 

de afwas en het porselein 

nog enkel stof in jouw domein 

er wordt niet langer schoongemaakt 

aan alle klussen wordt verzaakt 

op een dag zal ik er niet meer zijn 

je merkt niet eens dat ik verdwijn 

hoe ik van binnenin verteer 

met elk gemis een beetje meer 

tot niets nog rest behoudens pijn 

op een dag, zal ik er niet meer zijn.

© bert deben

Antwerpen, dinsdag 28 maart 1995, voor H. 

 

.
.

Poëzieavond Kunstencentrum 'Het Klooster' te Woerden, 9 maart 1995

Mijn vriend wou vreemd gaan

Mijn vriend wou vreemd gaan voor een keer 

eens tussen ander vlees vertoeven 

het hoefde mij niet te bedroeven 

’t was enkel seks en echt niet meer  

 

ik zou staan kijken van hoezeer 

zoiets de sleur wel kon ontstroeven 

misschien moest ik het zelf beproeven 

’t is enkel seks en echt niet meer  

 

want staan wij daar niet open voor 

zo af en toe een avontuur 

een ander vriendjes tussendoor 

dat zit toch in onze natuur  

 

nochtans keek hij behoorlijk zuur 

toen hij mij later zo verloor.  

 

 

© bert deben 

Antwerpen, 07 maart 1995, voor Herman. 

.

Hij beminde (Il adore)

Moeder koestert het hoofd van haar stervende zoon
woede, tranen, allerlei gevoelens stromen door haar heen
zo'n gevoelige jongen – hij was goed met zijn handen, weet je …
niemand vernoemt het onuitsprekelijke
maar iedereen begrijpt het

hier, in deze koude witte kamer
vastgebonden aan allerlei toestellen
is het moeilijk voor te stellen hoe hij vroeger was:
lachend, gillend, een tuimelende majesteit 
de meest verbazingwekkende lichtshow die men zien kon 
wervelend, swingend, altijd opgewekt
hoe kon je sterven, wat een eenzaam iets om te doen …

stilte staat gelijk aan dood is wat men zegt
maar ook woede en tranen nemen pijn niet weg
hoe ver moet dit gaan, hoe dichtbij moet het komen
voordat het jou beroert?
voordat het ook mij zal raken …

hier, in deze koude witte kamer
vastgebonden aan allerlei toestellen
is het moeilijk voor te stellen hoe je vroeger was:
lachend, gillend, een tuimelende majesteit 
de meest verbazingwekkende lichtshow die men zien kon 
wervelend, swingend, altijd opgewekt
hoe kon je sterven, wat een egoïstisch iets om te doen …

vroeg je ooit aan al die vreemde zielen
wat ze eigenlijk zochten bij jou?
en lachten ze dan?
of zeiden ze dat ze het zelf ook niet echt wisten?
je werd gekwetst door de liefde
maar toch zocht je ze telkens opnieuw op …

je beminde …

je beminde …

je beminde …  

 

 

Boy George 
(‘Il adore’ uit ‘Cheapness and beauty’ Virgin Records 1995)
hertaling: © bert deben, maart 1995.