De schoenen van mijn vader
Terwijl
ik door het boek van ’t leven blader
groeit
mijn besef: ik ben niet langer kind
maar
wandel in de schoenen van mijn vader
waarin
ik nu de toekomst vind
terwijl
wat eindigt herbegint
mijn
dochter en mijn kleinkind komen eten
wat
zal ik voor hen maken, zo denk ik, maar
is
dit een zorg, ik heb het nooit geweten
we
belden aan, we stonden daar
het
eten stond al kant en klaar
waarna
we samen nog wat televisie keken
mijn
vader deed het sinds mijn moeders dood
dat
hoorde zo, hij is er nooit van afgeweken
nu
valt traditie in mijn schoot
ik
denk: wat wordt mijn kleinkind groot
ik
zucht terwijl ik alles even kader
het
staat niet stil, het schuift slechts op in tijd
ik
wandel in de schoenen van mijn vader
en voel zo zijn tevredenheid
terwijl
ik het diner bereid.
©
bert deben
MSC
Orchestra, Noordzee, maandag 24 juni 2019 – een iets ernstiger opi-gedicht
...
sept. 2020 gepubliceerd in paperback Po-e-zine editie XVI 'Reflectie'
Prachtig Bert.
BeantwoordenVerwijderenEen prachtig gedicht, één van je juweeltjes.
BeantwoordenVerwijderenSimone
Ik zie je gedachten helemaal voor me.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Bert, en wat mag ik hier veel in herkennen...
BeantwoordenVerwijderenIk wandel mee in zijn schoenen, hij zal daar idd tevreden om zijn, ik denk dan terug aan de dag des afscheids van hem, we liepen toen ook letterlijk in zijn schoenen. Ik mis hem nog regelmatig, morgen kunnen we bonen plukken die hij nog gezaaid heeft. Binnen kort een overvloed aan tomaten ???
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Bert,het voelt zo zalig
BeantwoordenVerwijderenHet leven zelf...zo gaat dat. Mooi dat je zijn werk verder zet, plichtbewust.
BeantwoordenVerwijderenHeej Bert,
BeantwoordenVerwijderenHoe oneindig lief is dit gedichtje: ja, zo ‘gaat’ dat... in de voetsporen van je papa mogen treden...
Toch ook fijn, niet?
Heel veel Liefs,
Lieva
It's the circle of life
BeantwoordenVerwijderenAnd it moves us all
Through despair and hope
Through faith and love
Till we find our place
On the path unwinding
In the circle
The circle of life
(Elton John / Tim Rice)
moest ik toch even aan denken bij deze - hoop dat je dat niet erg vind
in tegendeel, hakuna matata, ik vind het zelfs een mooi compliment ;-)
Verwijderenmijn vader leerde
Verwijderenme , zelfbewust ,op eigen benen te staan,
nooit schaapachtig in het spoor
van andermans schoenen te gaan.
joz.le bruyn
ik leerde eerder van uit mezelf die les, om dan, door de natuurlijke gang der zaken, te merken dat je op sommige punten toch in de schoenen van je ouders begint te lopen - schaapachtig vind ik wat denigrerend
Verwijderen