maandag 20 maart 2017

In haar naam ...



In haar naam  
.
Ze antwoordt niet, ze zit, ze staart
ze weet niet wie we zijn of wie ze is
in haar ontbreekt elke verbintenis
er wordt haar niets geopenbaard  

toch lijkt ze soms iets te verwachten
ze kijkt dan angstig om zich heen
en zoekt, ze kijkt naar iedereen
maar niets, hoe zeer we het ook trachten  

dringt tot haar door, al lijkt het of
ze af en toe, heel onverwacht
weer iets herkent, soms even lacht
al is het dan een beetje dof  

een stem zegt dat ik plaats mag nemen
het formulier ligt klaar voor mij  

de meest geschikte plaats zegt hij
ze gaan er goed om met problemen
hebben geduld en zijn bekwaam
op dit gebied het beste wat bestaat  

toch voelt het aan alsof ik haar verraad
als ik hier toestem in haar naam. 
 

© bert deben
Januari 2017 voor de Willem Wilmink dichtwedstrijd 2017
waarin de zin ‘een stem zegt dat ik plaats mag nemen’ moest voorkomen.


Zondag 19 maart 2017 mocht ik de 1ste prijs in ontvangst nemen voor mijn gedicht 'In haar naam' voor de Willem Wilmink dichtwedstrijd van de Bibliotheek in Almelo.
 
 
De voorstelling startte met een fraai gevuld programma met voordrachten van Anne Broeksma, Wobke Wilmink, Jean Pierre Rawie, Patty Scholten, Jan Boerstal, Ivo de Wys, Jan J. Pieterse en Gerard Haverkort en een luchtig optreden van de a capella groep Sansan.  Na de pauze volgde de juryverklaring en de bekendmaking + voordracht van de 10 prijswinnaars met telkens een juryrapport rond hun gedicht. De 2de prijs ging naar Nelleke Lamme-den Boer, de 3de prijs naar Leo van der Laan.

De Bibliotheek Almelo organiseerde, samen met De Twentsche Courant Tubantia, reeds voor de 21e keer de Willem Wilmink dichtwedstrijd. De opdracht van de dichtwedstrijd is telkens om een gedicht te schrijven waarin een op voorhand opgegeven dichtregel moet voorkomen – deze wordt elk jaar bedacht door een andere gastdichter. Dit jaar was dit Anne Broeksma en zij bedacht de zin: ‘een stem zegt dat ik plaats mag nemen’ – de zin moest letterlijk en ongewijzigd in het gedicht voorkomen. 

uit het juryrapport: 'Het gedicht is een fijnzinnige observatie van een actueel onderwerp, dementie. De dichter beschrijft een ethisch dilemma. Het innerlijk conflict waarin hij verkeert, is op overtuigende wijze vormgegeven en is met name in de slotregels mooi en helder verwoord.  Het strakke rijmschema wordt verzacht door enjambementen, zinsdelen die syntactisch bij elkaar horen, zijn door een oversprong van elkaar gescheiden. Het eindrijm is consequent doorgevoerd, zonder storende dwang. Dit geeft het gedicht zowel spanning als iets vloeiends en stromends. De verplichte dichtregel is er als vanzelfsprekend ingebed.'

op onderstaande link van AA visie kan men het juryrapport, de voordracht en de uitreiking beluisteren: AAvisie-Belgische-winnaar+Willem+Wilmink

 
 
Foto: Bibliotheek Almelo     
 

vrijdag 17 maart 2017

Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb ... Phil Van Cauwenbergh / Louis Neefs

.
.
Wat een leven

Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb
dan begin ik er beslist eens aan.
Aan ik weet niet wat,
maar je zult zien dat
iedereen ervan verstomd zal staan.

Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb,
morgen of een andere dag misschien,
dan doe ik eens echt,
iets waarvan je zegt,
nee, dat hebben we nog nooit gezien.

Maar ik heb de hele dag
al zoveel te doen;
eten, drinken, slapen, zoals 't hoort.
Hele nachten dromen
en dan moe zijn tot de noen,
en zo voort, en zo voort -
wat een leven.

Maar als ik eens vijf minuten tijd heb,
dan kan je er zeker van op aan,
dat ik op een keer,
maar wie weet wanneer,
mogelijk eens aan de slag zal gaan.



tekst: Phil Van Cauwenbergh
zanger (uitgebracht in 1965): Louis Neefs
muziek: Rocco Granata
latere covers door o.a. Dana Winner, Jo Lemaire en Bent van Looy
foto: BRT programma 'Echo'
.

.

zaterdag 11 maart 2017

Het bos der afwezigen (El bosque de los Ausentes) - غابة الغائبين



 
Het bos der afwezigen (*)  
.
In een kleine olijfboom woont de ziel
van een te jong gestorven vrouw
in de wortels zoekt ze naar vrede
in de takken naar de vlucht uit de chaos
tussen de bladeren vindt ze de rust van de wind  

de wind streelt de kruin en
neemt haar herinnering mee
naar andere tijden  

de stam van de boom zal ouder worden
dan menig land in oorlogsgewoel
en de chaos verglijden
in eeuwige stilte  

als de ziel haar ogen opent
ziet ze de lijken
en hoort ze geschreeuw en gekerm  

op de heuvel
streelt de wind de hoofden 
van wie hier afwezig naar stilte verlangt. 
 

© bert deben

Madrid, Parque del Retiro, zondag 8 september 2013. 

(*) El bosque de los Ausentes is een heuvel in het Parque del Retiro te Madrid, waar 192 olijfbomen en cipressen geplant werden ter nagedachtenis van de 192 slachtoffers van de terroristische bomaanslagen te Madrid op 11 maart 2004.
 
Met dank aan Wiam Alsewadi voor haar vertolking naar het Arabisch: 
 
غابة الغائبين 
.
في شجرة زيتون صغيرة
تعيش تلك الروح
لأمرأةٍ شابةٍ ، فارقت الحياة
في تلك الجذور.. 
يبحثون عن السلام
وفي الفروع.. 
هروب وفوضى
بين الأوراق..
سلامٌ من الرياح

ومداعبات 
للذكرى
تداهمنا
من أوقات ألى أخرى

جذع الشجرة تلك 
يخبرنا بذلك العمر
 وتلك الاضطرابات وقت الحرب
والفوضى 
وذلك  الانزلاق
في الصمت الأبدي
 
كما الروح تفتح عينيها
ترى بنظرة
وتسمع صيحات وآهات
 
على تلةٍ
الرياحُ المُداعباتٌ 
غيابٌ
 يَتوقُ الى الصمت.
 
-----------------
 مدريد..الاحد ٢٠١٣/٩/٨
bert deben ... بيرت ديبن
ترجمة وئام السوادي ..هولندا ٢٠١٦/٣/١٣
Wiam Alsewadi