De bundel waaruit je mij gedichten las (*)
verdween al gauw weer in de kast
en het alledaagse maakte het samenzijn
tot een lang en saai verhaal
ik telde nog de korrels zand
in een woestijn
berekende de verbittering en de steden
waar we nimmer zouden samen zijn
en merkte dat ik eenzaam was
in de plaats van het gemis in mij
las jij alleen nog maar de krant.
© bert deben
Antwerpen,in bad, dond. 10 oktober 1996, voor H.
(*) ‘Hanestaart’ van Tom Lanoye.
Jullie zijn alvast in de woestijn....
BeantwoordenVerwijderentoen (27 jaar geleden) de ene (ik) volop verzinkend in het woestijnzand, de andere met de kop in het zand (waardoor hij niet merkte dat ik stilaan verdween).
VerwijderenOndertussen woon ik op stevige kleigrond ;-)
herkenbaar, spijtig genoeg
BeantwoordenVerwijderen