De schoenen van mijn vader
Terwijl
ik door het boek van ’t leven blader
groeit
mijn besef: ik ben niet langer kind
maar
wandel in de schoenen van mijn vader
waarin
ik nu de toekomst vind
terwijl
wat eindigt herbegint
mijn
dochter en mijn kleinkind komen eten
wat
zal ik voor hen maken, zo denk ik, maar
is
dit een zorg, ik heb het nooit geweten
we
belden aan, we stonden daar
het
eten stond al kant en klaar
waarna
we samen nog wat televisie keken
mijn
vader deed het sinds mijn moeders dood
dat
hoorde zo, hij is er nooit van afgeweken
nu
valt traditie in mijn schoot
ik
denk: wat wordt mijn kleinkind groot
ik
zucht terwijl ik alles even kader
het
staat niet stil, het schuift slechts op in tijd
ik
wandel in de schoenen van mijn vader
en voel zo zijn tevredenheid
terwijl
ik het diner bereid.
©
bert deben
MSC
Orchestra, Noordzee, maandag 24 juni 2019 – een iets ernstiger opi-gedicht
...
sept. 2020 gepubliceerd in paperback Po-e-zine editie XVI 'Reflectie'
