Saga.Het ruikt hier naar verdrietaftandse glorieen hoongelach van jonge Berserkerswoedend nogom het leven zelfen de zoete verzoeking der liefde
hier kruipt het verlangendoor het struikgewastrager dan de werkelijkheidglazig van de glimlachdie ook de mijne blijkt te zijn
mythische godengekleed in jurken van hangend vleesmet verzakte onderbuikendie jeuken en smeken naar nieuwe gotiekjeugd die nooit meer ontwaken zal
ditis verworden tot mens.
© bert debenAntwerpen, zondag 25 juni 1995.
.
KindHoe bekijk je me nugestorven van verlangenuitgeput, ontnuchterdverschenen aan mezelf
als ik een deur sluitopent elders de hemelen niets raakt mij nogdat niet uit mezelf is gekomenen gedijdetot nieuwe geneneen zelfde glimlach zelfsdie minder dan ik somber kleurten hoe bekijk ik joueen twijg geënt in ander levenzaad ontworteld uit een vruchtbaar veldje bentwaar ik ophoud te bestaanmijn schakel tussen nu en nooitmijn kind, mijn tastbare hiernamaalshoe koel omschrijf ik jou.© bert debenAntwerpen, 22 juni 1995.
Gepubliceerd in Gierik & Nieuw Vlaams
Tijdschrift, jg. 16 nr. 58, 1998.
WeideZo wil ik stervenin een weilandvreemde vereenzaamde dichteréén met het grashet wordt kouderduisternis begraaft mijn lachik verlang naar ontslapenwazig van het onvermogenom morgen te ziende poort naar de hemelreikt mij de leegte aanik verwijt het leven mijn eenzaamheidhet leven verwijt mij nietshumus word ikna vele jaren onrijp te zijnéén met de aardeeindelijk iets van betekenis.© bert debenChêne-Al-Pierre, 05 juni 1995.
