Kind

 

Kind

Hoe bekijk je me nu 

gestorven van verlangen 

uitgeput, ontnuchterd 

verschenen aan mezelf  

 

als ik een deur sluit 

opent elders de hemel 

en niets raakt mij nog 

dat niet uit mezelf is gekomen 

en gedijde 

tot nieuwe genen 

een zelfde glimlach zelfs 

die minder dan ik somber kleurt 

en hoe bekijk ik jou 

een twijg geënt in ander leven 

zaad ontworteld uit een vruchtbaar veld 

je bent 

waar ik ophoud te bestaan 

mijn schakel tussen nu en nooit 

mijn kind, mijn tastbare hiernamaals 

hoe koel omschrijf ik jou. 

© bert deben 

Antwerpen, 22 juni 1995. 

 

Gepubliceerd in Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift, jg. 16 nr. 58, 1998.