Strandsonnetje
Als dobbers drijven hoofden boven
het water is een mensenzee
ik voel me eenzaam hier en wee
maar tracht in ’t leven te geloven
mensen braden, bakken, stoven
en liggen bloot met hun privé
de één heeft niets, de ander twee
maar alles zweet als in een oven
ik zie slechts vrolijke gezichten
al wordt het hier dan steeds maar heter
de mensen vragen echt niet beter
het strand kan wonderen verrichten
geluk op één vierkante meter
én inspiratie om te dichten!
© bert deben
Benidorm strand, 30 juli 1992.
gepubliceerd in literair tijdschrift Gist, jg 18, nr 3, 1995
