dinsdag 2 mei 2023

Mijn opa die werd doodgeslagen

.

.
Mijn opa die werd doodgeslagen 
door mannen met een kepie op 
ze voerden slechts bevelen uit 
het was hun dagelijkse job 

ze wisten zogezegd niet beter 
ze hebben het ook nooit geweten 
dat deze man mijn opa was 
zijn zij hem daarna ook vergeten? 

het was die tijd heel doodgewoon 
want bij een oorlog hoort geweld 
ze wilden heerschappij verwerven 
mijn vader heeft het mij verteld 

dat hij zijn vader zo zag sterven 
hij was een jongen van dertien 
hij stond er bij en moest het zien 
dat was normaal toen in die dagen 

ze noemden dat toen efficiënt 
mijn opa die werd doodgeslagen 
ik heb hem dan ook nooit gekend. 


© bert deben 

Voor August Deben (21 april 1902 – 13 februari 1942) 

N.a.v. de schrijfopdracht van schrijversgezelschap Apropos 
met als mei-thema: ‘gewetenloos’. 

foto: Buchenwald memorial 2007 


19 opmerkingen:

  1. Pakkend broer, ik krijg er de tranen van in mijn ogen, de verhalen van honger en ellende van ons vader, ook hoe hij een slag kreeg van zo'n SS-er toen hij zijn mecano wilde beschermen bij het plunderen van hun huis, verzameling postzegels, lakens, dekens, alles werd mee genomen want ze waren in hun ogen de bozen en het gezin van een opgeëiste vliegtuigtechnieker die van sabotage verdacht werd. Halfdood naar huis gestuurd na ondervraging door SS in Begijnenstraat, om thuis op de dorpel te sterven. Nergens iets van terug te vinden want het was zo gezegd geen oorlogsslachtoffer. Nooit gekend, maar wel gemist, ik had er zo véél van kunnen leren, van een vliegtuigtechnieker op luchthaven van Deurne in die tijd al.
    Spijtig genoeg, in deze wereld voor velen nog steeds dagelijkse realiteit. Het werk van een paar zotten die miljoenen levens kapot maken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vreselijk Ronny, zo ben ik ook mijn overgrootopa verloren in de WOII. Doodgemarteld door de Duitsers, en waarom? Helaas heeft de mensheid er niets van geleerd, want er is nog nooit, zolang ik leef, wereldvrede geweest. Dus zullen er nog altijd kinderen zoals wij opgroeien, met zoveel verdriet in de familie. Zinloos.

      Verwijderen
  2. Ontroerend pakkend gedicht , oorlog is smerig altijd toen en nu ....Morgen bij het Monument herdenk ik de velen...en mijn vlag hangt halfstok ..........

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Knap hoe je iets zo gruwelijk op een schijnbaar eenvoudige manier zo invoelbaar weet over te brengen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Kippenvel... des te meer er nog steeds verder oorlog woedt hier en daar... ver van ons bed ...
    Maar jouw woorden brengen het terug dichterbij.
    Pakkend. Een opa om fier op te zijn en jij brengt hem een mooi eerbetoon. Merci, Bert.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Vreselijk wat mensen mekaar aan doen met als excuus OORLOG.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heftig! Moet wat met je gedaan hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Pakkend Bert .. hoe je zo een gruwel met tedere woorden kunt neerpennen .. daar krijg ik wel tranen van. .. de oorlog zo wreed ‘toen en nu nog …

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Meer dan een eerbetoon.
    DE mens zal het nooit leren!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. ❤️


    Groetjes,
    Assyke

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Het carillon
    (oorlogsjaar 1941)


    Ik zag de mensen in de straten
    hun armoe en hun grauw gezicht, -
    toen streek er over de gelaten
    een luisteren, een vleug van licht.

    Want boven in de klokketoren
    na 't donker-bronzen urenslaan
    ving, over heel de stad te horen,
    de beiaardier te spelen aan.

    Valerius: - een statig zingen
    waarin de zware klok bewoog,
    doorstrooid van lichter sprankelingen,
    'Wij slaan het oog tot U omhoog.'

    En één tussen de naamloos velen,
    gedrongen aan de huizenkant
    stond ik te luist'ren naar dit spelen
    dat zong van mijn geschonden land.

    Dit sprakeloze samenkomen
    en Hollands licht over de stad -
    Nooit heb ik wat ons werd ontnomen
    zo bitter, bitter liefgehad.


    Ida Gerhardt
    uit: Het veerhuis, 1945.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Moet ook ieder jaar denken aan een opa die nooit mijn opa werd. Aan ooms die nooit oom werden. Allen werden voer voor de vissen door torpedo's van de Duitsers ontwikkeld in Utrecht (omdat het in Duitslands na WOI niet mocht). Die ooms gingen al in januari 1940. Onlangs leerde ik dat hun schip er een van velen was in die oorlogscampagne tegen de aanvoer van olie naar Engeland.
    'Mijn opa' tijdens voorbereidingen voor D-day in 1944. Drama's van lang geleden, die ergens toch een impact op het (ook mijn) heden hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Mensonterende gebeurtenissen.
    Wie zijn nu eigenlijk oorlogshelden?
    Wie worden gehuldigd?
    Wie niet?
    Opgeroepen - vaak onwillige - strijders?
    Verzetsstrijders?
    Strijdweigeraars?
    Slachtoffers omdat ze....?
    En wat met de zogenaamde
    gelynchte collaborateurs nadien...?
    (Ik weet een ander verhaal,
    maar wel deel van hét verhaal)
    Van begin tot het einde
    - een verhaal dat nooit een einde kreeg,
    niet tot op vandaag -
    Een Mens-onterende geschiedenis.
    Je opa ont-erend
    Mijn oom ont-erend
    oma's zus...
    Zovelen ont-erend.
    Kleine doden in een grote oorlog.
    Voor nazaten omgekeerd
    En wie leert er nu nog van ?

    BeantwoordenVerwijderen
  13. De nagedachtenis aan hetgeen je opa werd aangedaan blijft gruwelijk en je hebt het pakkend kunnen verwoorden Bert.. Spijtig genoeg schijnen mensen niets te leren van het verleden, dat bewijst het heden..

    BeantwoordenVerwijderen

  14. Een heel goed gedicht, recht uit het leven van destijds, hoe wreed dan ook. Wel heel erg voor je toen nog zo jonge vader en feitelijk voor jou ook.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Oorlog is smerig. Sterkte deze dagen....

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Heel hartverscheurend , mensonterend , dat dit op veel plaatsen nog rauwe realiteit is weerzinwekkend

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Je vertelt, eigenlijk met heel weinig woorden maar o zo pakkend, een drama. Een drama is geen gebeurtenis op zich. Een drama galmt na, zeker een familiedrama, en het is juist dit wat je zo sterk tot uitdrukking brengt. Van generatie, op generatie, op generatie. Je opa leeft voort, je vader leeft voort, en zo zal jij op je beurt verder leven. Door te herinneren. Respect, Bert.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Een heel mooi ingetogen gedicht.
    Mijn vader was gevangene in een Jappenkamp en zag daar vreselijke dingen. Vandaar dat ik op 4 mei niet alleen de doden in Nederland gedenk, maar ook die van de Jappenkampen.

    BeantwoordenVerwijderen