.
.
Achterom kijken
je moet doorlopen, zeggen ze,
je moet doorlopen,
nergens blijven staan,
niet achterom
en als er achter je rug geschoten wordt
dan loop je door
telkens weer
als er achter je rug geschoten wordt
loop je door
want na elk schot schreeuwen ze dat je door moet lopen
nergens blijven staan
doorlopen
niet achterom
als je uiteindelijk alleen bent
loop je door in je angst
steeds verder
totdat je enkel nog vallen kunt
en valt
en wacht op het schot
je bent alleen in een groot ficuswoud
wortels als orgelpijpen
laten de wind in de boomtoppen
mensenwoorden lispelen
in een taal
die je niet verstaat
onderweg ben je je beer verloren
maar je durft niet achterom te kijken
het was een russische beer
je beste vriend
die je moed gaf
vertrouwen
je mist hem
maar dat mag niet
fluisteren stemmen
je doet het toch
want missen is ook een soort van achterom kijken
© Ron Roelandt
Ron Roelandt is Nederlander (afkomstig uit Zeeuws Vlaanderen) die ondertussen al meer dan 20 jaar in Italië woont. Ron schrijft poëzie en korte prozastukjes rond alles wat hem raakt (van alle vormen van kunst tot wat er omgaat in zijn omgeving en de wereld). Wie meer van hem wil lezen kan dat op zijn blog Ron de tijd of eventueel in het Italiaans op 80 Euro.
In dit gedicht weet hij het vluchtelingendrama vanwege de Russische inval in Oekraïne te distilleren tot een beangstigend klein, maar meeslepend tafereel. Hartelijk dank aan Ron dat ik het ook hier mocht plaatsen.
foto: Ficus - Dark roots © Cristiano Drago
