dinsdag 19 januari 2016

Intensive Care

 .
 
 
 
 
 
 
 
 
.
.
Intensive Care  
.
Er ademt een slangetje voor haar
een pomp zuigt alsmaar op en neer
en naast haar staan de apparaten
die strikt het leven controleren  

maar wat is leven – ze is niet dood
de dokter spreekt van toch een kans
en dat ze slaapt en ook niets voelt
haar hartslag is nog steeds stabiel  

maar als ik vraag wat hij bedoelt
of het haar hart is of de pomp
die haar hier nog in leven houdt
dan knikt zijn hoofd wat wezenloos  

ik ken haar al een gans bestaan 
zelfstandig als een fiere vrouw
het hoofd bij alles opgeheven
dit is wat zij beslist nooit wou. 
 
 

© bert deben
Trein A’pen – Brussel, donderdag 21 mei 2015, geschreven voor de VUmc-poëzieprijs
met als thema ‘Levenseinde’ waar het de selectie van 60 beste gedichten haalde.
 

werd gepubliceerd in Po-e-zine nr 12  
 

9 opmerkingen:

  1. zo triest, zo mooi, zo herkenbaar

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ja, heel triest. verworden tot onmachtige afhankelijkheid van het systeem.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. heel treffend en herkenbaar
    heel aangrijpend
    en voor mij ook troostend mooi

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Pijnlijk mooi werk, het is knap dat ze 't kunnen,
    maar de kwaliteit van 't leven is nul...
    Prachtig weergegeven. Lieve groeten,
    Marjon

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dit ontroerend, mooi geschreven gedicht is zo triest. Ik begrijp dat het juist vandaag op FB hebt geplaatst.

    Simone

    BeantwoordenVerwijderen