Eindejaarslijstje: meest bekeken bijdrages van 2012

.

Top 10 meest bekeken bijdrages van 2012:
(klik op de titel om ze eventueel te bekijken)
 
  1. Starry starry night
 
  2. 'Stempel' - eervolle vermelding Oostende 

  3. Gedicht in beeld te Leuven: Hier wil ik boom zijn

  4. Burn-out

  5. Een mooie dag voor het verdriet

  6. Normaal ben ik anders

  7. Ode aan 'De Tuinman en de Dood'

  8. Feest oh feest !

  9. 'Home' - 2de prijs poeziewedstrijd Julia Tulkens

10. Ochtendritueel


5 meest aangeklikte bijdrages sinds het begin van dit blog:

  1. De Mona Lisa en de Da Vinci code

  2. Leven en liefde met HIV

  3. Starry starry night

  4. Poëzie in de Keizerskapel

  5. Een weerwolvin bij volle maan


Overzichtlijstje met publicaties, voordrachten en vermeldingen in 2012:

Overzicht 2012


Wie zelf een blog heeft zal zeker weten dat het best wel aangenaam is dat die ook regelmatig bekeken wordt – en dat het leuk is om af en toe de statistieken aan te klikken die zeggen hoeveel ‘pageviews’ een bepaalde bijdrage kreeg (alsook van waar …), of welke bijdrages het meest aangeklikt worden.  Het waarom een bijdrage aangeklikt wordt kan nogal verschillen – nieuw geplaatste stukken zijn natuurlijk altijd eventjes populair (zeker als je ze via bv FB kan ‘promoten’ op je eigen pagina of, zoals ik, op een aantal poëziepagina’s). 

Voor wie geïnteresseerd zou zijn in cijfers: de meeste van mijn bijdrages worden ergens tussen de 80 en de 120 keer aangeklikt in de eerste dagen.  In totaal werd een gedicht als 'Starry starry night' (op nr 1 dit jaar) al 550 keer aangeklikt - het gedicht 'Ochtendritueel', wat ik persoonlijk één van de mooiste gedichten vind die ik dit jaar geschreven heb, op nr 10, was goed voor 244 pageviews tot hiertoe.

Wat een bepaalde bijdrage na de eerste dagen populair maakt, is dan weer heel uiteenlopend.  Wat bv. de ‘Mona Lisa’ en ‘Starry starry night’ er doen uitspringen, is de foto van bekende schilderijen die bij de gedichten staan.  Via ‘google images’ komt men dan, eerder per toeval, op mijn blog terecht – op zich dus niet zozeer iets om mee uit te pakken, want ook ik weet wel dat de meeste van die toevallige voorbijgangers niet eens de bijhorende gedichten lezen.

Prettiger wordt het natuurlijk als men op een gedicht van mij terecht komt via zoekwoorden of zinnen die meer op de inhoud van mijn poëzie gericht zijn.  ‘De Tuinman en de Dood’ is een veel gegoogled gedicht, dat helpt, maar ook: ‘liefdesgedichten’; ‘verdriet’; ‘troost’ of, triester: ‘eenzaam’; 'gekwetst' of ‘zelfmoord' ... en een zin als ‘ik hoor niet thuis in deze wereld’ wordt ook meer dan verwacht ingetypt via google.  Maar ook via ‘muggenlamp’; ‘sex’ (soms zelfs in combinatie met mijn naam!) en natuurlijk ook via ‘HIV’ of 'gedichten rond aids' komt men op mijn blog terecht. 

Misschien nog het meest egostrelende van al is dat men zo’n 170 keer op mijn blog is beland door 'Bert Deben' te googlen … De dichter is redelijk bescheiden, maar toch ook ijdel af en toe … ;-) 

Met dank aan iedereen die hier langs komt, liefst natuurlijk om te lezen - en aan iedereen die zelf bezig is met schrijven en/of een blog heeft: moge de muze en de lezers vele bezoekjes brengen in het nieuwe jaar!

met dichterlijke groet,

bert

Geluk zit aan de binnenkant

.

Geluk zit aan de binnenkant

Het miezert buiten fijne regen
een dun grijs druppeltjesgordijn
op kale bomen, vale wegen
op gans ons kleine nietig zijn

op wat ik door mijn raamkozijn
van hier uit als mijn wereld zie
terwijl ik mijmerend verdwijn
in een klimaat van poëzie

een landschap zie ik er doorheen
met goudgroen opgemaakte bomen
een streepje zon op goudgeel zand
dat op mijn aanvraag plots verscheen

wat men niet heeft, dat kan men dromen
geluk zit aan de binnenkant.

© bert deben
Vogelwaarde, donderdag 27 december 2012.

MP3 Live interview en voordracht op Radio Centraal tijdens Pinkwave

 .

Pinkwave interview met Bert Deben

 

'Bert Deben is dichter. Of poweet. Wat de denominatie ook is, we spreken met een man die naast zijn gewone dagdagelijkse leven zijn tijd steekt in het schrijven van toegankelijke gedichten over het leven van alledag. Bert gunt ons een blik in het powetenbestaan, en draagt - terwijl we hem volgieten met bubbels - ook een 3-tal gedichten voor in de loop van het programma'

Het volledige (af en toe licht chaotisch, maar vooral heel gezellige) interview, van donderdag 20 december 2012, tussen 21 en 22 h (volop met bubbels het einde van de wereld vierend!), kan men herbeluisteren in drie delen via onderstaande MP3 links:

Leven in Poezie
deel 1 + De onbekende Soldaat
deel 2 + Een weerwolvin bij Volle Maan
Bert Deben leest : Ik zie je graag


 

Live interview Pinkwave - Radio Centraal



Donderdagavond 20 dec. 2012
live interview met de dichter op

 

Radio Centraal

 Pinkwave

Donderdag 20:30 h- 22:00 h

106.7 FM

of via internet te beluisteren op

 

http://www.streaming.radiocentraal.org/

 

 te herbeluisteren via:

MP3 Live interview 

 

 

 

Roodkapje en de Wolf - Roald Dahl (Revolting Rhymes)

.



Roodkapje en de Wolf

(een lichtvrije vertaling van ‘Little Red Riding Hood and the Wolf’

van Roald Dahl uit ‘Revolting Rhymes’)

 

 

De Wolf die voelde zich wat slap

en verlangend naar een vette hap

klopte hij bij oma aan – ze zag

zijn scherpe tanden en zijn vieze lach

maar Wolfje vroeg lief: “Mag ik er in?”

ze was bang, maar desalniettemin

opende zij voor hem dan toch de deur

ze dacht: ‘Als hij mij nu maar niet verscheurt!’

 

Natuurlijk wel, van teen tot kop

at hij oma in één hap op!

maar oma was niet al te groot

de Wolf had aan meer voedingswaarde nood

hij rende door de keuken heen

en lachte toen plots heel gemeen:

hij zou hier wachten tot zo meteen

Roodkapje van uit het donkere bos verscheen!

 

Hij deed oma haar kleren aan (want moet je weten

die had hij natuurlijk níet opgegeten!)

haar kleedje aan, haar mooiste hoed

en daarna borstelde hij in overvloed

zijn haar tot een kapsel van een beter budget

en vleide zich neer op oma haar bed 

na een tijdje kwam Roodkapje binnen

ze keek, ze staarde en sprak om te beginnen:

 

“Maar oma, wat hebt U grote oren!”

de Wolf fluisterde: “Dat is om beter te horen!”

waarna ze zei: “En zulke grote ogen!”

“Om beter te kunnen zien!” sprak de Wolf ingetogen

terwijl hij keek en liefdevol lachte

maar ondertussen hield hij wel in gedachte:

wat ziet ze er lekker en mals uit en eetbaar 

na die taaie oma smaakt zij voorzeker als kaviaar!

 

 

Waarna Roodkapje plotseling zei:

“Maar oma, wat een mooie pelsmantel heb jij!”

“Hé, dat klopt niet!” riep de Wolf “Je bent vergeten

naar mijn grote tanden te vragen, om jou op te eten!”

Roodkapje grijnsde, en terwijl ze geen spier vertrok

haalde zij een revolver van onder haar rok

en schoot en schoot en schoot nog een keer

de Wolf, die viel toen steendood neer!

 

Wie haar tegenwoordig ziet

die gelooft bijna z’n ogen niet

ze is niet meer het Roodkapje dat ze jaren was

maar een chique dame nu, in een wolvenpelsen jas!

 

 

vertaling © bert deben

Antwerpen, dinsdag 11 december 2012.

 

 

 

 

het origineel:

 

Little Red Riding Hood and the Wolf

(Roald Dahl - ‘Revolting Rhymes’)

 

 

As soon as Wolf began to feel

That he would like a decent meal,

He went and knocked on Grandma's door.

When Grandma opened it, she saw

The sharp white teeth, the horrid grin,

And Wolfie said, ``May I come in?''

Poor Grandmamma was terrified,

``He's going to eat me up!'' she cried.

 

And she was absolutely right.

He ate her up in one big bite.

But Grandmamma was small and tough,

And Wolfie wailed, ``That's not enough!

I haven't yet begun to feel

That I have had a decent meal!''

He ran around the kitchen yelping,

``I've got to have a second helping!''

Then added with a frightful leer,

``I'm therefore going to wait right here

Till Little Miss Red Riding Hood

Comes home from walking in the wood.''

 

He quickly put on Grandma's clothes,

(Of course he hadn't eaten those).

He dressed himself in coat and hat.

He put on shoes, and after that

He even brushed and curled his hair,

Then sat himself in Grandma's chair.

In came the little girl in red.

She stopped. She stared. And then she said,

 

``What great big ears you have, Grandma.''

``All the better to hear you with,'' the Wolf replied.

``What great big eyes you have, Grandma.''

said Little Red Riding Hood.

``All the better to see you with,'' the Wolf replied.

 

He sat there watching her and smiled.

He thought, I'm going to eat this child.

Compared with her old Grandmamma

She's going to taste like caviar.

 

Then Little Red Riding Hood said, ``But Grandma,

what a lovely great big furry coat you have on.''

``That's wrong!'' cried Wolf. ``Have you forgot

To tell me what BIG TEETH I've got?

Ah well, no matter what you say,

I'm going to eat you anyway.''

 

The small girl smiles. One eyelid flickers.

She whips a pistol from her knickers.

She aims it at the creature's head

And bang bang bang, she shoots him dead.

A few weeks later, in the wood,

I came across Miss Riding Hood.

But what a change! No cloak of red,

No silly hood upon her head.

She said, ``Hello, and do please note

My lovely furry wolf skin coat.''

 

 

Roald Dahl.

 



Engel (de eerste keer ...)

 .

 

Engel

(de eerste keer …)

 

 

Je had me eerst wat snoep gegeven

en vroeg daarna of ik misschien

met jou de zee een keer wou zien

ik zou een mooie dag beleven

 

we reden enkel op en neer

we bleven ook niet al te lang

ik was benieuwd en niet echt bang

het was voor mij de eerste keer

 

een klein blond jongetje van acht

dat hoorde hoe jij telkens weer

dat ene zinnetje herhaalde:

'je bent een engel als je lacht'

 

het was voor mij de eerste keer

dat iemand mij er voor betaalde.

 

 

© bert deben

Antwerpen, donderdag 16 augustus 2012,
 

 

 

geschreven voor poëziewedstrijd Hillegom 2012, met als thema ‘geheim’

gepubliceerd in 'GEHEIM'

bloemlezing gedichten 2012, uitgeverij ARTBooks

in opdracht van de Stichting Hillegom Promotie (HiPRO)

 .

De Sint gelooft niet meer in mij ...

.

 

 

De Sint gelooft niet meer in mij

nochtans is dat niet wederzijds

vandaar dat ik, geheel bijtijds

mijn schoentjes zette allebei 

 

hij liep ze blindelings voorbij

mijn grote dikke lieve held

geen speeltje, dat ik had besteld

geen fruit, geen zoete lekkernij

 

ik denk dan maar: misschien dat hij

dit jaar al zijn gevulde manden

meer uitdeelde in arme landen

zodat het daar wat beter wordt

 

van mij geen muggenzifterij

tenslotte kom ik niets te kort.

 

 

© bert deben

Vogelwaarde, donderdag 6 december 2012.

 

Geschenkjes die levens veranderen:

Oxfam.be

OxfamNovib.nl