je bent een krent voordat je ’t weet ...

.                                                                         

                                                                                                                                            

Een Sultandruif te Zeeland, Veere

lag in haar eigen sap te marineren

in een sauna weliswaar

ontspannend is dat – sprak ie – maar

te duur betaald en iets te heet

je bent een krent voordat je ’t weet!

 

 

© bert deben

Antwerpen, woensdag 31 januari 2007

Ik ben een nimf

.

Ik ben een nimf

Ik ben een nimf
maar enkel maar van acht tot acht
U stelt zich nu wellicht de vraag
bedoelt zij nu bij dag of nacht?
 
bereken maar uw antwoord zelf
ik ben een nimf, maar nu dus niet
ik ben op dit moment een elf
 
zoals U heel waarschijnlijk ziet
ben ik niet echt een mooie elf
maar als een nimf
ben ik de allermooiste vrouw  
die wie dan ook verleiden kan
 
iets wat mij veel heeft opgebracht
maar enkel dus van acht tot acht …

 
© bert deben
Dworp, zaterdag 23 juli 2011, 1:14 uur - voor Ann Oniem

Vroeger was ik Belg

.

Vroeger was ik Belg

tegenwoordig weet ik het niet meer

men zegt mij dat het land niet meer bestaat

men zegt zelfs dat het nooit bestond

nu ben ik dus stateloos

 

men zegt dat ik een Vlaming ben

maar Vlaanderen woont zelf niet hier 

de helft ligt al een eeuwigheid in Frankrijk

men spreekt daar Frans

een stukje ligt in Nederland

 

en Antwerpen, mijn wereldstad

ligt in een Brabant van weleer

maar doet dat nu al lang niet meer

het ligt vandaag, zoals men weet

in Antwerpen, de wereld 

 

wij spreken hier een eigen taal

met onderschriften voor wie zegt 

een lid te zijn van ’t zelfde land

en in de straten waar ik loop

hoor ik de wereld in het klein

 

de taal zegt men, dat is de grens

maar ik dicht op het World Wide Web

vanuit een land van bier en friet

de wereld tot een grondgebied

ter grootte van een monitor.

 

© bert deben

Antwerpen, donderdag 14 juni 2012

geschreven tijdens de ‘Belgische’ editie van het Felix Poetry Festival

In memoriam Rutger Kopland

.

                                                      foto: Dutch Broadcasting Company

.

De god in mijn hersenen

Toen ik al bijna ontwaakt was herinnerde ik mij
dat ik die nacht in het verleden had geleefd
en zonder de geringste verbazing weer
geloofd had dat God bestond

ik wilde hem eindelijk wel eens spreken

het is een bijzonder aardige man zei iemand
je kunt hem gerust eens bellen

ik belde en er klonk een stem, een heel lieve stem

zodat ik mij een lieve gevleugelde vrouw voorstelde
zoals je wel ziet op felicitatiekaarten

wilt u god, werd er gezegd, toets dan één

wilt u god niet, toets dan niet
ik toetste één

en dezelfde gevleugelde vrouw zei: er is nog

één wachtende voor u en die ene bent u

ik herinnerde mij dat ik hier eindeloos over

moest nadenken tot ik ontwaakte en God weer
was verdwenen, ergens in mijn hersenen
 

Rutger Kopland (Goor, 4 aug. 1934 – Glimmen, 11 juli 2012)

Uit: Geluk is gevaarlijk, april 2005

Rutger Kopland (pseudoniem voor Rutger Hendrik van den Hoofdakker) was een van de populairste dichters van het Nederlandse taalgebied, alsook psychiater, essayist en emeritus hoogleraar biologische psychiatrie.  Zijn werk werd in verschillende talen vertaald. Hij kreeg in 1988 o.a. de PC Hooftprijs voor zijn gehele oeuvre, 10 jaar later ontving hij ook de VSB poëzieprijs.   

Maar Kopland was vooral een bescheiden dichter, die zichzelf soms afvroeg of zijn werk niet verkeerd begrepen werd door zijn vele lezers en of zijn succes niet op een misverstand berustte.   Toen hij in 2000 verkozen werd tot ‘Dichter des Vaderlands’ weigerde hij deze titel en liet hij de eer over aan Gerrit Komrij.  In 2005 weigerde hij ook een belangrijke koninklijke onderscheiding voor zijn werk, met als motivatie dat zulk een onderscheiding eerder toekomt aan mensen die belangrijk sociaal werk verrichten. 

Na een ernstig auto-ongeluk in december 2005 trok Kopland zich grotendeels terug uit de openbaarheid. Interviews en andere publieke optredens deed hij sinds dan nog bij hoge uitzondering.  Woensdag 11 juli 2012 overleed Rutger Kopland op 77jarige leeftijd in zijn woonplaats te Glimmen.

Het gedicht ‘De God in mijn hersenen’ behoort tot mijn persoonlijke keuze van sterkste gedichten uit de Nederlandse literatuur, maar het meest bekend van zijn hand is zeker het gedicht ‘Jonge sla’.  Maar meer tekenend voor zijn werk en zijn bescheidenheid is echter dit korte, schijnbaar eenvoudige, liefdesgedicht:

Ga nu maar liggen liefste ...

Ga nu maar liggen liefste in de tuin,
de lege plekken in het hoge gras, ik heb
altijd gewild dat ik dat was, een lege
plek voor iemand, om te blijven.

 

Rutger Kopland

uit: Een lege plek om te blijven

Een meer uitgebreide biografie en bibliografie kan men vinden op:

http://nederlandsepoezie.org/dichters/k/kopland.html
Meer gedichten van hem kan men o.a. vinden op:
http://www.poezie-leestafel.info/rutger-kopland

Fietsen in de stad

.

.

Fietsen in de stad

.

Alles klinkt

alsof de dood het achterna zit

auto’s razen door de straten

mensen praten niet

ze roepen

in mobieltjes door elkaar

 

blik steekt blik voorbij

trekt van 40 naar 80

waar slechts 50 mag

tegenligger vindt nog net op tijd

de rempedaal

 

bus schat dat er plaats genoeg is

voor tegenligger en mijn fiets

en zoeft mij rakelings voorbij

ik schrik en ruk mijn stuur naar rechts

en raak de stoeprand

 

ik val

net niet

wat evenwicht

en licht suïcidaal zijn

 komt hier grandioos van pas. 

© bert deben

Antwerpen, woensdag 18 april 2012

Opa is een wegpiraat

.

Mijn opa is een wegpiraat
zijn slagschip is een vier maal vier
geen mens is veilig, ook geen dier
als opa optrekt in de straat

en maken mensen zich dan kwaad

dan interesseert hem dat geen zier
want opa rijdt voor zijn plezier
en heeft een goede advocaat

een beetje blind aan beide ogen

als mensen zeuren ook nog doof
maar opa heeft een groot geloof
dat hij verspreidt van huis tot huis

want komt hij door een straat gevlogen,

dan slaat men overal een kruis.

© bert deben

Antwerpen, zondag 14 januari 2007.



gepubliceerd in ‘Koken met Eigen Woorden’ – Bloemlezing Poemtata 2012
1ste prijs Lightverse Gedichtenwedstrijd Hillegom 6 november 2016
gepubliceerd in gelegenheidsbundel 'Daar lach je dan' (Artbooks)

Maurits Mok - Wat over is

.

Wat over is

Wat over is na bijna vijftig jaar

in verzen ademhalen, woord voor woord
uit steen gehakt en aangejaagd tot vuur:
grond van vulkanisch stof dat niet
raakt uitgegloeid, woelen blijft; een atmosfeer
vol onherkenbaarheden, koortsverschijnselen
van een in mensen uitdijend heelal;
velden met geuren van een offerfeest
door afgestorvenen gecelebreerd; wolkbanken,
speeltuig van kinderfantasie;
paarden die menselijk rusten, de wind
rilt door hun huid en blijft in bomen staan;
avonden die steeds meer wetenschap
moeten verliezen; ogen die met hoe langer
hoe dierbaarder doden gaan slapen, toegevoegd worden
aan het onsterfelijk zaaigoed van de nacht.

Maurits Mok (Haarlem, 17 nov. 1907 - Bergen, 07 feb. 1989)
Uit: ‘Met Job geleefd’, 1972.


Maurits Mok (geboren Mozes Mok), was schrijver en vertaler, maar vooral als dichter liet hij een indrukwekkend aantal bundels van zijn hand na.  Ondergedoken, tijdens de jodenvervolging door de nazi’s, publiceerde hij reeds een aantal werken onder pseudoniemen. Later zouden de traumatische gevolgen van WOII een grote invloed blijven hebben in zijn gedichten.   
In 1959 ontving Mok de Prijs van de Stichting Kunstenaarsverzet. In 1962 ontving Mok de Henriëtte Roland Holst Prijs voor zijn hele oeuvre.

Een uitgebreidere biografie rond Maurits Mok (met een indrukwekkende lijst van gedichtenbundels van zijn hand) kan men vinden op:

Nederlandse Poëzie Encyclopedie: Mok Maurits