Het strand is blank, nog net maar mei
en meeuwen krijsen in de wind
ik ben vandaag opnieuw het kind
dat minzaam lacht, de pijn voorbij
voor mij ontrolt een oud verhaal
de zee die aan mijn voeten likt
begeerlijk lokt, tot ik verschrikt
de kou weer voel, een oud normaal
dat ik begrijp maar niet versta
het kind rent weg de verte in
en laat mij achter met mezelf
waarna ook ik mijn weg weer ga
ik kneed van lucht een nieuw begin
dat ik daarna met zand bedelf.
© bert deben
Vrouwenpolder, vrijdag 17 mei 2oo2,
tijdens een dagje stranden met Dirk.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten