Deze ochtend vertelde een dame ons, helemaal aangedaan, dat de Carolabrücke vannacht was ingestort. Gisteren reden we nog met de tram over de brug, eergisteren wandelden we er over en de dagen er voor wandelden en vaarden we er nog onder door tijdens ons verblijf hier in Dresden. Natuurlijk wil je dat dan ook met eigen ogen zien, maar wat mij het meest raakte, was niet de ingestorte brug op zich, maar de stilte en de sereniteit die er hing bij de mensen die er naartoe waren gegaan om te kijken …
Geen doden... Veel geluk De mens is een bruggenbouwer De mens blijkt beperkt. Niet alle bruggen blijven over-brugbaar En toch bouwt zij/hij voort... Rekent op geluk.
Moest het even opzoeken: "In de nacht van 12 op 13 november 1966 kwam de plaatselijke fanfare met 54 leden met de bus naar huis. Ze moesten over bovenstaande brug in Pulle rijden, maar die was ingestort net voor ze erover wilden rijden. Balans: twee doden en zeventien gewonden. De bestuurder van de bus kon erger voorkomen."
Mooi gedicht, Bert, alleen jammer dat er dan eerst zoiets vreselijks moet gebeuren. Ik ben blij dat jullie in veiligheid waren. Ik ben er vroeger ook geweest, mooie stad! Laurine
Toen ik het nieuws vernam moest ik onmiddellijk aan jullie denken. Gelukkig zijn er geen slachtoffers gevallen. Bedankt voor de foto met korte, maar treffende tekst erbij. Nog een fijn en veilig verblijf verder in Dresden. Groetjes ♥
Dresden,
woensdag 11 september 2024, zittend, naast de Elbe nabij de pas ingestorte
Carolabrücke 
Deze ochtend vertelde een dame ons, helemaal aangedaan, dat de Carolabrücke vannacht was ingestort. Gisteren reden we nog met de tram over de brug, eergisteren wandelden we er over en de dagen er voor wandelden en vaarden we er nog onder door tijdens ons verblijf hier in Dresden. Natuurlijk wil je dat dan ook met eigen ogen zien, maar wat mij het meest raakte, was niet de ingestorte brug op zich, maar de stilte en de sereniteit die er hing bij de mensen die er naartoe waren gegaan om te kijken …
BeantwoordenVerwijderenBert, wat.knap in zo'n korte tijd dit gedicht te schrijven. Compliment.
BeantwoordenVerwijderenSimone
Geen doden... Veel geluk
BeantwoordenVerwijderenDe mens is een bruggenbouwer
De mens blijkt beperkt.
Niet alle bruggen
blijven over-brugbaar
En toch bouwt zij/hij voort...
Rekent op geluk.
Je hebt de gebeurtenis pakkend verwoord.
BeantwoordenVerwijderenDat is nu ook niet alledaags, een brug die instort hé.
BeantwoordenVerwijderenJe tekst is prachtig erbij moet ik zeggen.
Die brug hebben we in maart dit jaar ook verschillende keren bewandeld.
BeantwoordenVerwijderenDresden is prachtig!
en gelukkig gebeurde het in de nacht, reden er geen trams, fietsers... of geen schip er onder.
BeantwoordenVerwijderenDat heb je snel gedaan. En passend, om even bij stil te staan.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes van Joyce
Zo is het leven, vallen en weer opstaan….
BeantwoordenVerwijderenPrachtig, Bert. Het leven gaat hoe dan ook door.
BeantwoordenVerwijderenHet is hier ook al gebeurd he, in Viersel, lang geleden.
BeantwoordenVerwijderenMoest het even opzoeken:
Verwijderen"In de nacht van 12 op 13 november 1966 kwam de plaatselijke fanfare met 54 leden met de bus naar huis. Ze moesten over bovenstaande brug in Pulle rijden, maar die was ingestort net voor ze erover wilden rijden. Balans: twee doden en zeventien gewonden. De bestuurder van de bus kon erger voorkomen."
Mooi gedicht, Bert, alleen jammer dat er dan eerst zoiets vreselijks moet gebeuren. Ik ben blij dat jullie in veiligheid waren. Ik ben er vroeger ook geweest, mooie stad! Laurine
BeantwoordenVerwijderenToen ik het nieuws vernam moest ik onmiddellijk aan jullie denken. Gelukkig zijn er geen slachtoffers gevallen. Bedankt voor de foto met korte, maar treffende tekst erbij. Nog een fijn en veilig verblijf verder in Dresden. Groetjes ♥
BeantwoordenVerwijderenDas geluk bij een ongeluk, hoorde het op de radio... Heel Duitsland in rep en roer over duizenden versleten bruggen in het land.
BeantwoordenVerwijderen