Het Grote Al
Buiten staar ik naar het Grote AL
waar wij zo nietig toe behoren
dat het lijkt alsof wij zijn geboren
van uit de hoogmoed voor de val
want ach, hoe durven wij geloven
dat wij als mensen allemaal
van groot belang zijn en
speciaal
als je zo kijkt naar alles boven
naar al de sterren, al die
zonnen
met om hen heen zoveel planeten
en met wie weet ook hoeveel
leven
ik voel me voor ’t idee gewonnen
om heel bescheiden toe te geven
dat wij hier nauwelijks iets
weten.
© bert deben
Heerenveen,
vrijdag 6 januari 2017.
Mooi gedicht en foto Bert. Ik voel me inderdaad nietig als ik Venus zie stralen.
BeantwoordenVerwijderenSimone
En dan een mierenhoop met zo'n gecompliceerd en toch gestructureerd bestaan
BeantwoordenVerwijderenZij beseffen niet, zij doen en zijn
Dan stopt dit denken
Iemand roept mijn maan
*** van Annette x
Prachtig gedicht hoor!! Heeft me weer aan het denken gezet... En me boven mezelf doen uitstijgen... Een Kunst, jouw Kunst!!
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel,
Lieva
Helemaal waar!
BeantwoordenVerwijderenHelemaal eens met je eindconclusie. Maar weet je dat wij zijn gemaakt van sterrenstof? Dat vind ik dan wel weer een fraaie gedachte.
BeantwoordenVerwijderenWat weten we...dat het ongelofelijk mooi is het heelal.
BeantwoordenVerwijderenJouw gedicht ook Bert!
wetenschapper ontdekken dat hoe meer zij weten, hoe groter het terrein is waar ze niets van weten.
BeantwoordenVerwijderenIn een van onze gebeden is daar ook sprake van: hij is waarlijk wijs die zijn onwetendheid bekent.
Beide benen op de grond, Bert. De mensheid in het oneindige heelal. Armzalig ... Bescheiden... Fijntjes... Futiel... Gering... Luizig... Magertjes... Miezerig... Niet gewichtig... Niet groot... Nietswaardig... Nuffig... Nul... Onaanzienlijk... Onbeduidend...
BeantwoordenVerwijderen't zou mooi zijn moest de mens terug wat meer bescheiden worden in deze tijden van waanzin en overtuigingen van het grote eigen gelijk!
BeantwoordenVerwijderenSoveel waarheid hierin geskryf! Daar is so baie wat ons nie weet van die heelal nie! Besonderse gedig...welgedaan!
BeantwoordenVerwijderenmet dank voor alle mooie commentaren (een mens zou er zich bijna iets minder bescheiden bij voelen ;-))
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Bert,laat ons even een moment denken,zwevend in het Heelal....zalig!
BeantwoordenVerwijderenLaat je bescheidenheid maar varen Bert.
BeantwoordenVerwijderenDit is gewoon de werkelijkheid gevat in een gedicht!
Hij straalt nog steeds in het donker!
BeantwoordenVerwijderenSimone
Een lichtje in het heelal dat hij uitstraalt!
BeantwoordenVerwijderenEEUWIG
BeantwoordenVerwijderenEeuwig is de kringloop der planeten;
Eeuwig is de leegte rond hun schijn.
En dé nacht wordt met de dag gemeten.
Eeuwig is het Niet en is het Zijn.
En daartussen, als een onkruid groeiend,
Uit een rots die groot is, zonder grens,
Leeft, een middag en een avond bloeiend,
Snel en weer verschrompelend de mens.
Duizlig woont zijn wiegend bloemenhoofd
In een wolk van mateloze dromen,
Waar hij in verzinkt en in gelooft; –
Tot hij plots de zin van het bestaan
Zingend uit zijn afgrond op voelt komen,
En dat is het zingen van de zwaan.
(Bertus Aafjes)