Antwerpen, zaterdag 2 mei 2009, voor Ruud
maandag 27 juli 2009
vrijdag 24 juli 2009
De woordjes glijden langzaam binnen
De woordjes glijden langzaam binnen
met een deeltje van mezelf
al zou ik graag ook helemaal
verdwijnen
in een kamertje van jou
met zicht op een zacht gemoed
en een zee van tijd
de zon schijnt buiten niet te fel
maar binnen straal je door me heen
zo klein en warm en heel alleen
er niet meer zijn
en toch nog wel.
© bert deben
Antwerpen, vrijdag 24 juli 2009, voor Ruud.
zondag 12 juli 2009
La Belle Epoque se livre - interview met een gevel van de Cogels-Osylei + Jaardichter Cogels-Osylei 2009
In 2009 kreeg ik de
eer om Jaardichter te zijn van de Cogels-Osylei – voor wie deze straat in
Antwerpen-Berchem (wijk Zurenborg) niet zou kennen, ze is wereldberoemd door
haar statige huizen (kleine kastelen soms) in jugendstil, art nouveau,
neoclassicisme en eclecticisme, gebouwd tussen 1881 en 1914, de ‘Belle Epoque’.
De Cogels-Osylei is
nu een publiekstrekker voor architectuurliefhebbers van over heel de wereld,
maar in de jaren 70 werd de beslissing genomen om de toenmalige (in verval
geraakte) gebouwen met de grond gelijk te maken en te vervangen door
flatgebouwen. Uiteindelijk gebeurde dat
niet, maar wat weinigen weten is dat dit voor een deel het gevolg is van een krakersbeweging
van hippies en kunstenaars, die de gebouwen niet enkel bezet hielden, maar ook
stilaan begonnen te renoveren (later met financiële steun van monumentenzorg
die eindelijk de culturele waarde van de huizen wist in te schatten)
Op vraag van kunstenares
Veerle Rooms, heb ik het verhaal van de krakers verwerkt in het gedicht dat ik
schreef ter gelegenheid van het jaarlijkse Lavendelfeest in de
Cogels-Osylei. In een eerder geschreven
gedicht verwerkte ik dan weer vooral de toen (en nu nog steeds) opspelende
protesten tegen het hele drukke busverkeer dat dagelijks over de kasseien raast
in deze straat - door de vele trillingen en de zware diesel- en
fijnstofvervuiling worden veel architectonische details aangetast.
Tijdens het
Lavendelfeest op 11 juli 2009 mocht ik voor de bewoners van de Cogels-Osylei
beide gedichten voordragen samen met een aantal andere gedichten.
Mooi en meedogenloos
.
Getekend door een lange strijd, gerenoveerd
veranderd door de tijden, hekken, poortjes en
portalen, inritten voor auto’s nu, van schrale
grond tot heerlijkheid en praalpaleizen
statig verrijzen zij, nog steeds, na veel bedreigen
mooi, meedogenloos, eclectisch in hun stijlen
te grote bussen donderen voorbij
op te gevaarlijke kasseien, la Belle Epoque
het trilt tot in de spijlen – Brabo en Jan Breydel
De Coninck (ja, zelfs beiden), Carolus Magnus
een overvloed aan vaderland en uit de andere
contreien, Minerva, godin van de Romeinen
Apollo, Griekse God van esthetiek, ooit stond hij
op verdwijnen, maar flatgebouwen hoont hij weg
hij schrijft hier eeuwigheid, meer schone tijden
Jugendstil en Art Nouveau, alles wat ooit neo was
oneindig wil hij blijven.
© bert deben
Antwerpen, dinsdag 16 juni 2009, 1ste Cogels-Osylei gedicht
2009.
La
Belle Epoque se livre
(interview met een gevel van de Cogels-Osylei)
.
Een bus scheurt in te snelle vaart voorbij
het dondert als een onweer op kasseien
verheven laat de gevel het betijen:
“De werkstress van de wegwerpmaatschappij !”
“We hebben het gezien doorheen de tijden,
veranderingen, hoogmoed voor de val
senators, officieren, boven al
de Bourgeoisie ! Maar laat U niet misleiden …”
“Bijna vervallen werden we verstoten.
We kostten geld, we moesten ruimte maken
voor Amelinckx ! We lieten alles kraken –
in oorlog zoekt men vreemde bondgenoten !”
“Absurd, niet waar, dat het de hippies waren
die zich voor praalzucht hebben ingezet.
Nu zijn ze ingeburgerd met de jaren !”
“Kunstenaars, architecten, journalisten,
ze hebben zich gesetteld, zijn gebleven,
wij geven hen bezieling voor het leven,
zoals wij schoonheid geven aan toeristen !”
Dan begint de oude gevel heel spontaan
over naakt zijn voor een lens en graag
poseren
en vraagt of ik hem wil fotograferen.
Ik antwoord heel beleefd dat ik moet gaan,
maar vraag hem nog een slotzin voor ik stop.
Weer stormt een bus voorbij, ik merk zijn
wrevel
“Dat verkeer moet dringend zachter !” zegt de
gevel,
als ik ga, haalt hij hautain de schouders op.
© bert deben
Barcelona/Antwerpen, juni 2009, 2de
Cogels-Osylei gedicht 2009.
foto’s
maart 2016 - © bert deben
donderdag 9 juli 2009
Je was wat moeilijk – zei je van jezelf
.
Je was wat moeilijk
– zei je van jezelf
ik dacht: dan ken je mij nog niet
zoende je nogmaals
en verliet
met sier mijn hemelgewelf
in mijn achterzak
een klein zwart gat
waaruit je niet
snel zou ontsnappen
en een bundeltje
met grappen
die vroeger al
succes hadden gehad
je lachte zoals ik
zelden had ervaren
karakter op een
bedje van buiten de stad
met in jouw ogen
tederheid
maar toen ik voor
jou op mijn knieën zat
zei jij dat het de pilletjes waren.
© bert deben
Antwerpen,
donderdag 9 juli 2009, voor Ruud.
Abonneren op:
Posts (Atom)