Een zeemeerman van 100 jaar en nog wat dagen
was het beu om steeds een staart te dragen
en had nog maar 1 grote wens:
hij wilde leven als een mens!
Hij wilde springen, rennen, lopen
en in een winkel dingen kopen
die hij als vis niet nodig had
het liefs te veel, van alles wat
en minstens 1 keer in de week
gaan dansen in een discotheek
en daar een meisje leren kennen
dat hij zou strelen en verwennen!
Zo zat hij weer een keer te dromen
dat ooit zijn wens eens uit zou komen
toen plots een kleine kabeljauw
hem zei: “ik maak een mens van jou
maar ik wil ook iets uiteraard
in ruil daarvoor wil ik jouw staart!”
De zeemeerman vond dit OK
‘die staart’ dacht hij ‘snel weg daarmee!’
Dezelfde dag stond hij op strand
met benen aan zijn onderkant
van nu begon zijn mensenleven
't geluk dat duurde slechts heel even
want mens zijn was niet wat het leek
hij kon niet naar een discotheek
hij kon niet dansen, zelfs amper lopen
had ook geen geld om iets te kopen!
Een mens te zijn, dat viel hem zwaar
hij was tenslotte 100 jaar
wat jong is voor een zeemeerman
maar als mens ben je versleten dan …
Hij wilde graag terug in zee
maar zwemmen kon hij ook niet, nee
zo zonder staart en zonder vin
durfde hij niet eens het water in!
Wat later las men in de krant:
“Gevonden langs de waterkant,
een oude man, men kent hem niet,
gestorven denkt men van verdriet.”
© bert deben
Port des Torrent (Ibiza) bij het zwembad, 20 juli 1998, voor Dana.
.
De dood springt mee het water in
en luistert naar mij als ik zwem
mijn diepste leed vertel ik hem
en ook hoezeer ik hem bemin
‘elk einde is een nieuw begin’
verzekert hij met koele stem
omarmt mij teder in een klem
en neemt mij mee de diepte in
ik zie voor mij mijn levensloop
en al de pijn en het gemis
en hoe ik alles liet begaan
terwijl de doodsdrang binnen sloop
verzinkend in de duisternis
zie ik opeens mijn kind ook staan.
© bert deben
Port Des Torrent, Ibiza, bij het zwembad, 18 juli 1998.
foto: onderwater museum in Cancun, Mexico
Twee laatste strofen volledig nieuw 30 december 2007.
Originele eindstrofes:
ik zie voor mij mijn levenslot
de schoonheid ook, ik zie zelfs God
en hoe wat dood lijkt toch nog leeft
terwijl de Dood nog aan mij kleeft
en ijzig raakt tot op het bot
voel ik hoe alles liefde geeft.
.
Domme Draris
Ik weet niet of het een gevaar is
maar in de zoo van Londen daar is
een kameel die soms wat raar is
men noemt hem stiekem Domme Draris
hij was vroeger secretaris
en een politiecommissaris
met een reuzengroot salaris
maar hij studeert nu voor notaris
al weet men wel dat dit niet waar is
men weet dat Domme Draris
dan niet echt een leugenaar is
maar gewoon wat half gaar is
als hij ’s avonds in peignoir is
beweert hij dat hij ooievaar is
maar de dagen dat hij ’t minste raar is
zegt hij: ik ben een dromedaris
terwijl ’t voor ieder zonneklaar is:
twee bulten heeft hij, dus officieel
is Domme Draris een kameel!
© bert deben
Port des Torrent, Ibiza, aan het zwembad, 17 juli 1998, voor Dana.
