dinsdag 31 oktober 1995
zondag 8 oktober 1995
Mispel
.
Pas dan zal ik
verteerbaar zijn
als ik belegen ben
het verstrijken
nabij
noch vrucht, noch
vlees, maar brij
van lang geleden
lieflijkheid
mijn inhoud zal
onherkenbaar zijn
gerijpt, gerot,
vereeuwigd
gebeiteld in
versteend papier
als faiences met
woorden van leed
mijn vrucht, de
onmin, de onmacht in mij
eet mij, lees mij,
lik mij leeg
dit blad mijn lijf
de inkt mijn bloed
pers het uit jouw
onderbuik
tot ik herboren
ben
huilend, bloedend
kwijlend in jouw
moederschoot
ik ben jouw kind
bemin mij !
© bert deben
Antwerpen, 08
oktober 1995.
Mispels zijn oude, steeds minder voorkomende vruchten met een hoog vitamine C gehalte. Ze groeien aan struiken die men tot kleine bomen kan laten opgroeien en die een hele mooie en geurende bloesem geven tijdens de bloei in het voorjaar.
De vrucht kan men pas eten nadat ze bevroren is geweest en het vruchtvlees ‘beurs’ is geworden, hoe rijper de vrucht hoe lekkerder ze is. In de volksmond ontstond zo de uitdrukking ‘zo rot als een mispel’ De mispel eet men door de vrucht open te breken en het vruchtvlees er uit te zuigen.
Meer achtergrond over de mispel en enkele recepten waarin men de vrucht gebruikt kan men vinden op: http://koken.vtm.be/ingredienten/mispels
Abonneren op:
Posts (Atom)