Op
reis in mezelf kom ik een
heel
klein ikje tegen – het is
als
altijd heel verlegen en
zegt
niet veel, alleen ‘hallo’
het
wacht wat af of grote ik
terug
zal knikken en bedenkt
dat
alles toch nog redelijk
goed
gekomen is met ons, het
bemerkt
dat ik tevreden ben
vooral ook fier – het heeft dat
altijd
willen zijn: wie het was
maar
toen was het nog klein en
tijden nog niet rijp – het hoopt
dat
het voor altijd zo zichzelf
zal mogen blijven.
zal mogen blijven.
©
bert deben
Winterberg,
maandag 07 september 2015.
ontroerend mooi!
BeantwoordenVerwijderenwat een mooie reis...
BeantwoordenVerwijderenmet een alleszeggend prachtig einde!
prachtig!
BeantwoordenVerwijderenSupermooi, Bert! Een heel wijs ikje ook, eigenlijk.
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
lieva
Het kleine ikje heeft een grote wijsheid in zich.
BeantwoordenVerwijderenHet ikje, jezelf zoals je altijd zou willen zijn, dat is mooi.
BeantwoordenVerwijderen(y)
BeantwoordenVerwijderenWat mooi Bert!
BeantwoordenVerwijderencute
BeantwoordenVerwijderenDat kleine ding is een dichter geworden, het is goed met hem gegaan, tevreden mag ie zijn.
BeantwoordenVerwijderen