Pied-à-terre

 

Pied-à-terre  

.

De dichter houdt graag een voet aan de grond

terwijl hij zoekt naar gevoel of een zin

naar al wat hij denkt dat een nieuw begin

zou kunnen zijn – hij beoogt, hij kijkt rond  

wie hem voorbij loopt, wat men achterlaat

een indruk, een ruwe schets, een idee

hij registreert, schrijft het op, neemt het mee

plooit het samen, staat dan recht en verlaat  

zijn bankje, het park, de hangende brug

van waar hij kijkt naar hoe mooi men ginder  

de verte aanschouwt, hij mijmert, hij denkt

als ik daar, als ik ooit … hij fronst, neemt vlug  

het blad en schrapt, want soms kan het minder

terwijl hij reeds van ginds naar zichzelf wenkt. 

 

© bert deben

Zondag 16 november 2014, stadspark Antwerpen.  

11 december 2014 werd ik eigenaar van een appartement waarvan ik vroeger altijd dacht: Dààr zou ik willen wonen! Veel kleiner dan waar ik voorheen woonde, maar wel 10 hoog (dus eigenlijk een pied au ciel !) met zicht op een groot deel van Antwerpen en vlak bij het stadspark, een favoriete plek om te schrijven.
  

     In een ver verleden was het slechts 4 hoog en een hotel: 

       Loosplaats eind 19de eeuw, scan uit '100% Expo' N°26, Cultuurmagazine van de Provincie Antwerpen.