zaterdag 16 april 2022

Zephyros (Ζέφυρος)

.
.

Zephyros


Je bent mijn hart en danst als bloed 
de warmte door mijn aders heen 
de liefde vol adrenaline 

met handen die mij zoeken 
door een labyrint van 
zacht satijnen bakens 

waar ik me weer als je me strelen wil 
op plaatsen waar ik tastbaar ben 
maar immer te gevoelig 

woelig als de westenwind 
beoefen je op mij jouw mond 
die verlangend fluistert 

dat je ‘ons’ het allermooiste vindt. 


© bert deben 
Antwerpen, 18 april 2000, voor Frank B.
mythologische herwerking, Vogelwaarde, 16 april 2022.
Schilderij: Zephyros en Flora (1875) - William-Adolphe Bouguereau 
 
 
.

4 opmerkingen:

  1. De bijzondere Griekse mythologie herleeft. Mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Helaas ben ik er niet in thuis, maar het gedicht is zo ook al mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tsjonge het is de moeite waard om de stamboom van Zephyros (Westenwind) even op te zoeken (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zephyros). Dan weet je ook dat dit gedicht heel mooi bij de lente past.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Iris

    Ik ben geboren uit zonne-gloren
    En een zucht van de ziedende zee,
    Die omhoog is gestegen, op wieken van regen,
    Gezwollen van wanhoop en wee;
    Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven
    Als dauw aan de roos, die ontlook
    Wen de dag-bruid zich baadt, en voor 't schuchter gelaat
    Een waaier van vlammen ontplook.

    Met tranen in 't oog, uit de diepte omhoog,
    Buig ik ten kus naar beneden:
    Mijn lichtende haren befloersen de baren,
    En mijn tranen lachen tevreden:
    Want, diep in zee, splijt de bedding in twee,
    Als mijn kus de golven doet gloren...

    En de aarde is gekloofd, en het lokkige hoofd
    Van Zephir doemt lachend te voren.
    Hij lacht...en zijn zucht jaagt mij, arme, in delucht,
    En een boog van tintlende kleuren
    Is mijn spoor, als ik wijk naar een droomerig rijk,
    Waar ik eenzaam om Zephir kan treuren.

    Hij mint me als ik hem.., maar zijn lach, zijn stem,
    Zijn kus..is een zucht: wij zwerven
    Omhoog, omlaag; wij willen gestaag,
    Maar wij kunnen noch kussen, noch sterven.

    Jacques Perk

    BeantwoordenVerwijderen