woensdag 27 februari 2019

Sabbatical

 
 


Het schrijven heeft mij opgegeven
het is op zoek naar leed en zeer
maar blijkbaar voel ik het niet meer
of werd het van me afgeschreven  

althans zo lijkt het voor de lezer
er komt niets nieuw, de dichter ligt
wat in de zon met ogen dicht
en denkt: het komt wel één van dezer  

en komt het niet, is dat ook goed
alsof het er nog iets toe doet
de wereld is … je weet het wel
terwijl de zon gewoon blijft schijnen  

al wat ik schrijf is van geen tel
laat mij maar rustig aan verdwijnen. 
 

© bert deben
Terneuzen, zittend op de dijk bij de Schelde, dinsdag, 26 juli 2016.



9 opmerkingen:

  1. Net als je denkt te verdwijnen, komt er weer iets:-)
    Gelukkig is er pen en papier om mee te nemen in de zon...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. "de wereld is... je weet het wel"

    Mag ik die, mét verwijzing, bij gelelegenheid eens van je lenen?
    Zo raak!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bekend gevoel....het zal wel hetzelfde gevoel zijn....prachtig verwoord.....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel mooi verwoord. Geniet van je sabbatical.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een schitterend gedicht laat je zo maar niet verdwijnen,geniet van je sabbatical,lieve groeten

    BeantwoordenVerwijderen