toen proefden wij de liefde weer

Je bleek te zeer verdwaald te zijn

in houden van ontleden van

en vroeg opnieuw hoe lief ik was

maar zekerheid zou nooit volstaan  

gedachten bouwden impulsief

de wegen die ik wou begaan

de wolken in, de oceaan

dolfijnen en de wereld zien  

vol vuur en passie als weleer

en huilen naar de volle maan

de zonsopgang, een regenboog

maar absoluut geen ketens meer  

toen depte ik jouw tranen droog

en proefden wij de liefde weer. 

 

© bert deben

Avoch (Schotland), 23 juli 2003, voor Peter.