.
Na al die jaren weer mijn hand
mijn arm niet rakend om je
schouder
maar rustend op de zetelrand
want van elkaar geheelonthouder
maar wel onder dezelfde wol
het sober nog eens overdoen
het avondmaal was liefdevol
het nagerecht weer net als toen
nog fietsen voor het slapengaan
maar ieder uur hoor ik de klok
en
bevoel ik meer dan goed bedoeld
dus even maar weer opgestaan
de onrust van mij afgetrokken
en lijdzaam door de goot
gespoeld.
© bert deben
