Je hoorde ook geen woorden meer
verschenen als wij beiden waren
behangpapier dat vele jaren
stralen zon opving en op een keer
de laatste tint verloor, niet meer
dan slechts een muur om naar te staren
geen woorden maar ook geen gebaren
geen kleuren die ik zo begeer
en elke dag was als de dag
voordien een langgerekte stilte
geen vrolijkheid en ook geen lach
een huis gevuld met enkel kilte
dat mij geen ander uitzicht bood
dan op een dorsten naar de dood.
© bert deben
Antwerpen, 30 augustus 1998, aan Herman.
.
waw knap gedaan , dat doe ik ook , maar het is lang geleden
BeantwoordenVerwijderenOef ...
BeantwoordenVerwijderenGelukkig ben je heden ten dage wat vrolijker.
BeantwoordenVerwijderen'het dorsten naar de dood', gezegend zijn zij die dit gevoel nooit hebben moeten ervaren
BeantwoordenVerwijderenIn het begin denk je nog, nou heel, heel misschien een verfje of wat rollen behang met vrolijker motief, maar aan het eind hoop je dat de deur achter je dicht is gegaan. Bijna een roman met ruimte om zelf in te vullen tussen de 14 regels.
BeantwoordenVerwijderenhet is nu in mijn ogen ( 82 JAAR ) actueler dan ooit ;;; CORONA heeft er zeer hard ingehakt vooral bij onze generatie geboren net voor wo 2 ;;; expo 1958 alles ging vlugger en het zou beteren ;;;;;; maar is dat zo ???? SUCCES
BeantwoordenVerwijderen