Rusten is ook een werkwoord

                                                                                                 
                  

Rusten is ook een werkwoord

net als zien, in ‘graag zien’

of voelen

in de zin van

mij goed voelen bij jou

niets is mooier

dan samen in te slapen

als slingerplanten

door elkaar

tenzij dan

wakker worden

en merken

dat je er nog altijd bent voor mij.

© bert deben

Antwerpen, 30 maart 1998, voor Frank.

Het gedicht werd voorheen al op het (ondertussen verdwenen) Volkskrant-blog geplaatst en leidde er toe dat ik geciteerd werd door Prof. dr. P.J.A. (Peter), hoogleraar aan de Faculteit der Religiewetenschappen van de Radboud Universiteit Nijmegen, in een tekst over Duurzaam Geloven:

‘Rusten is ook een werkwoord', zo schrijft de Vlaamse dichter Bert Deben. Inderdaad, rusten is voor veel mensen een werkwoord geworden. Als we niet hoeven te werken, zorgen we wel dat we op andere manieren worden beziggehouden, jakkeren we wel voor andere doelen. We ruilen de ene hectiek in voor de andere. Maar we overschreeuwen dan onze eigen innerlijke stilte. We lijken in een trein te zitten die niet meer kan stoppen, en we kunnen er ook niet uitstappen. De trein rijdt maar door, tot de brandstof op is (ik leef nog in de tijd van de stoomtreinen), tot de energie is opgebrand: ‘burn-out' noemen we dat.

De hele tekst kan men vinden op :
http://www.peternissen.nl/overwegingen/overwegingen-in-2011/137-weer-opladen.html

Het was aangenaam merkwaardig om mezelf hier terug te vinden (via google) en alvast een heel andere invalshoek …

.