De handen op de rug gebonden
en ingegraven tot de lende
rondom haar heen een grauwe bende
vervloekend, snauwend, opgewonden
van overspel schuldig bevonden
na een schijnproces, ze ‘bekende’
de ergste misdaad die men kende
de meest aanstotelijke zonde
iedere steen wordt eerst gecontroleerd
op een dodende doelmatigheid
want het lijden eist een vaste tijd
wat te groot of te klein is wordt geweerd
met een kei als een vuist wordt god geëerd
in Iran noemt men dit gerechtigheid.
© bert deben
Antwerpen, 13 augustus 1993, geschreven na het zien van
een documentaire over vrouwenmishandeling in de wereld.
Hoe mooi de liefde
hij die haar zo in de armen neemt
zittend langs de wandelweg
zachtjes fluisterend
en af en toe een zoen
en wij, twee mannen
beminnelijk naast elkaar
slechts onopvallend rakend
om de mensheid te behoeden
voor een shock.
© bert deben
Ekeren, 07 augustus 1993.
