En daarna zal er stilte zijn, een
zon die
elke avond ondergaat en elke
ochtend
opkomt, het afscheid reeds
voltooid en
jaren die voorbijgaan, seizoenen
die
verglijden en gedichten die
vergelen tot
ze rijper zijn of net als wijn
verzuren en
nooit meer zoet op lippen liggen
mijn ijdelheid die pijnlijk weet:
ik zal
mij nooit meer ploegen in jouw
aarde
nooit meer zoenen als weleer en nooit
zal ik nog zien zoals wij vroeger
minziek samen gade sloegen.
© bert deben
Antwerpen,
9 oktober 2000, voor Frank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten