dinsdag 4 december 2007

De lichtjes doofden langzaam uit ...

.
.
Ik wist het niet meer, houden van
en wat het inhield, liefdesleven
alsof ik zonder stratenplan
mij door een grootstad wou begeven  

ik zocht naar lichtjes, vrolijkheid
en hield mij aan een glimlach vast
steeds opgewekt en enthousiast
zo raakte ik de weg weer kwijt  

het was alsof we beiden dachten
ach waarom niet, een laatste keer
het was niet eens een echt besluit
het ging zoals ik het verwachtte

ik zag de weg terug niet meer
de lichtjes doofden langzaam uit. 
 

© bert deben
Mortsel, 04 december 2007, voor Bob
foto: Auckland by night - bert deben
 
 
ter nagedachtenis van Bob:  De lichtjes in jouw ogen   

9 opmerkingen:

  1. wat een rakend mooi gedicht
    en ook mooi en warm dat Bob aanwezig blijft dankzij jouw poëzie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik herinnerde mij direct "De lichtjes in jouw ogen"..Mooi Bert, hem zó voort te laten leven <3

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Om weer even te realiseren hoe wij onze lichtjes moeten loslaten in dit leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Blijft zo mooi........

    zelf ouder wordend en het eigen einde nakend
    raakt het meer en meer.
    Ik sla het op, welllicht keert het dan
    vaker voor m'n ogen weer...

    BeantwoordenVerwijderen