Het kan niet eeuwig winter zijn
Het kan niet eeuwig winter zijn
de boom strekt zijn takken
kleurt nieuwe knopjes bij
en verlangt naar zuurstof geven
de mens vergat om te bewonderen
maar als de lente het leven kleurt
voelt hij, dat wat ontbrak terugkeert
bevat hij, dat er een wonde was
het kan niet eeuwig winter zijn
denkt de boom en hij wortelt zich
in de harten van wie ademt, maar
nog niet beseft waar we zijn aanbeland
de boom wortelt zich in gevoel en denkt:
nu nog vertakken tot in hun verstand
© bert deben
Brussel, Fontainaspark, donderdag 28 maart 2024, voor Annemie.
Je mag terecht trots zijn, dat je gedicht geplaatst is in de WWF-bundel. Prachtige poëzie.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig gedicht !
BeantwoordenVerwijderenProficiat Bert terecht !
Groetjes 🍀🥰❤️
Prachtig gedicht Bert , kan er mij helemaal in vinden .
BeantwoordenVerwijderenEn terecht opgenomen in de WWF bundel .!!
Prachtig gedicht Bert
BeantwoordenVerwijderenZeker de moeite waart in de WWF bundel opgenomen te zijn !
🌻🌻🥰 🥳
Het is dan ook een parel!
VerwijderenWauw dat is echt mooi 🔥
BeantwoordenVerwijderenMooi heel mooi bert
BeantwoordenVerwijderen'Eén VAN de natuur'.
BeantwoordenVerwijderenNu kan je gevoelvol gedicht zich vertakken
in 'hun' hoofd....💗
Terecht opgenomen!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, nu nog vertakken in hun (ons) verstand ...
BeantwoordenVerwijderenPrachtig weer Bert!
BeantwoordenVerwijderenDe cadance in de zinnen….doet bezinnen!
Ik hoor daarbuiten vogels fluiten…….
Fijne herinneringen , en ook jij gaat maar door in geloof in passies!
Lisa!
Ps hier ook weer volle actie tegen war en voor schoonheid …. 9 Juni Jean Luc Quemard !
alvast veel plezier gewenst 9 juni ! En ja, fijne herinneringen ook langs deze kant ❤ Vond onlangs ook nog deze terug die ik voor jou schreef in de tuin in La Roche:
VerwijderenVoorlopig ben ik uitgepraat
de vogels nemen over
de tuin die nu in bloesem staat
de wind doorheen het lover
nog slechts van ver hoor ik de straat
een radio, een spelend kind
een hond die aan het blaffen gaat
een motor in te snelle sprint
de tuin doet mij vertragen
en opent een ander bewustzijn
dat zacht in stilte overgaat
en oude zorgen doet vervagen
ik sluit de ogen en ik verdwijn
voorlopig ben ik uitgepraat.
© bert deben
La Roche, dinsdag 1 mei 2007, voor Lisa.
Wat mooi, jouw gedicht in een bundel van het WWF, dat geeft me een warm gevoel en ik ben fier dat ik er een heel klein beetje aan toegedragen heb.
BeantwoordenVerwijderenHet gedicht dat je voor Lisa schreef doet me ook wat, prachtig.
De tuin doet mij ook vertragen en kan ik een andere dimensie binnen, heerlijk!
groetjes en knuffels
Annemie
Een prachtig gedicht Bert, hoe mooi, een denkende boom die ons wakker schudt! Laurine
BeantwoordenVerwijderenadembenemend!
BeantwoordenVerwijderen