Innerlijke strijd
‘Leven de dood’
schreeuwde hij tot menig hun jolijt
uit zijn mond
kwam meer stank dan zinnigheid
wat kon het hem schelen
of ze met of om hem lachten
het waren vrienden
trouw als zijn soldij
nog enkele jaartjes wachten
dan krijgt zijn arm een streepje bij
moest het oorlog zijn
was hij nu al kapitein
want hij zou vechten voor zijn volk
en doden voor hun vrijheid
nu vecht hij slechts een innerlijke oorlog
en doodt alleen de tijd.
© bert deben
Wilrijk, 1986.
Gepubliceerd in Podium IV, Kofschip Kring jg. 14 nr 5/2 - 1986.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten